Όσο βρίσκεσαι μακριά μου, μία είναι η επιθυμία μου, να φτάσουν οι μέρες που θα μπορούμε να ξυπνάμε μαζί. Μέσα στην κρυφή αρμονία της καρδιάς μου, η ύπαρξη της αγάπης θα ανατέλλει στο σύμπαν κάθε μέρα. Με αυτή τη μαγεμένη αγάπη, που εικάζω πως δεν έχει λόγο να υπάρχει, όμως υπάρχει, ολοκληρώνει, επεκτείνει κι ομορφαίνει την ψυχή μας. Μαζεύω στα χείλη μου κάθε βράδυ, άπειρες λέξεις – για σένα μόνο, μέχρι εκείνα τα πρωινά που θα ξημερωνόμαστε μαζί. Κι αυτές οι λέξεις, άλλοτε θα γίνονται φιλί κι άλλοτε χάδι στο κορμί. Ίσως να γίνονται και έρωτας με μία αισθησιακή, νωχελική ορμή, που θα χαράζει τόξα με το όνομά σου επάνω στον ορίζοντα κάθε γλυκιάς αυγής. Εκείνο το πρώτο αντάμωμά μας, θα σκορπάει στον ουρανό κρύσταλλα λουσμένα με φως, γεύσεις από λουλούδια, αέρα με αλμύρα.
Σκέψου κι όλες εκείνες τις νύχτες μετέπειτα, που θα είμαστε μαζί και το ανέμελο καρδιοχτύπι μας – σαν φυλακτό κλεισμένο μέσα μας – θα έρχεται απρόσμενα, μέχρι να ανοίξουμε τα βλέφαρά μας. Θα σε φιλώ με μία έκπληξη στα μάτια, θα σε φιλώ στα χείλη με μία υπομονή. Οι μέρες θα στροβιλίζονται στο σώμα μας κι αντιμέτωποι με τα πιο βαθιά και πρωτόφαντα συναισθήματά μας, θα αγκαλιάζουμε την αλήθεια μας και θα γλιστράμε, χέρι-χέρι, ο ένας στην ψυχή του άλλου, από το ξημέρωμα έως το άλλο πρωί. Τα χείλη μας θα βρίσκονται τόσο κοντά, που θα στάζουν μέλι ηδονικό, με την ιδέα και μόνο πως θα φιληθούν για πρώτη φορά. Θα βρίσκεσαι σαν θαύμα δίπλα μου και θα χαμογελάσω στη ζωή. Ξέρω, ονειρεύομαι. Μα έμαθα με τη δύναμη του μυαλού πλέον να σε φέρνω κοντά μου και να νιώθω έστω από μακριά, αυτή την πολυπόθητη στιγμή. Κι όταν πια θα με κρατάς σφιχτά στα χέρια, ένα θα έχω να σου πω «Ευχαριστώ που ήρθες! Σε περιμένω αγάπη μου, έστω για ένα ξημέρωμα μαζί σου. Σε περιμένω μία ολόκληρη ζωή!»…
Ελένη Ισπόγλου
https://instabio.cc/eleniispoglou