Εσύ… ένα πρόσωπο, χίλιες αναμνήσεις και εκατομμύρια στιγμές. Στα καλά και στα δύσκολα ήσουν και είσαι πάντα εκεί. Στα καλά και στα δύσκολα μόνο εσένα θέλω εκεί, τα δικά σου χέρια, τη δική σου αγκαλιά. Διότι στο τέλος της μέρας, μόνο εσύ μπορείς να ημερέψεις την ψυχή μου και μόνο εσύ μπορείς να με ζεστάνεις. Λένε πως όταν βρεις τον άνθρωπό σου, το σύμπαν θα σου δώσει τα σημάδια. Και το δικό μου σημάδι ήταν η ζεστασιά που ένιωσα στα χέρια σου – σαν μια προέκταση της ψυχής και της καρδιάς σου. Σαν οι κινήσεις σου, να επιβεβαίωναν την ειλικρίνεια στα λόγια σου. Ένιωσα να ανήκω εκεί, σαν καράβι που βρίσκει το λιμάνι του.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν γνώριζα ότι ένας άνθρωπος μπορεί να φέρει τέτοια ηρεμία. Ίσως αυτό σημαίνει να βρίσκεις τον άνθρωπό σου – δυο χέρια να σε ζεσταίνουν και μια αγκαλιά, στην οποία χάνεσαι και ξεχνιέσαι. Αυτή δεν είναι άλλωστε η ουσία; Ένας άνθρωπος να σε προσέχει, να σε ακούει και να σε στηρίζει. Όλα τα υπόλοιπα είναι παρεμφερή πλεονεκτήματα.
Και ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Από όλες τις στιγμές μας μέχρι τώρα, αυτές που έχω κρατήσει, δεν είναι εκείνες με τις κυριλέ εξόδους, τα ποτά και τα ξενύχτια. Είναι εκείνες που ήμασταν εσύ κι εγώ, χαλαροί σε έναν καναπέ να συζητάμε, να γελάμε ή να περπατάμε χέρι – χέρι. Είναι οι ώρες που η χαρά και η χαλάρωση διαδέχονταν το άγχος ή το κλάμα. Είναι όλες οι στιγμές που είσαι απλώς παρόν. Κι όταν λείπεις, επικρατεί μια ανήσυχη ηρεμία κι ένα παράξενο κενό. Λες και ένα κομμάτι μου ταξιδεύει μαζί σου. Λες κι έχεις αποτυπωθεί πάνω μου και χωρίς εσένα λείπει ένα κομμάτι του παζλ.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο τα δικά σου χέρια μπορούν να με ζεστάνουν κι ας μην το καταλαβαίνεις. Είναι κι αυτό μέρος της γοητείας σου. Κι αν ένα πράγμα ελπίζω, είναι να σου προσφέρω κι εγώ αυτή την ίδια θαλπωρή και ηρεμία που νιώθω στο πλάι σου και στην αγκαλιά σου. Έστω και λίγο να μπορώ να ηρεμώ τις σκέψεις σου, όταν σε πνίγουν. Όταν αγαπάς άλλωστε, θες να κάνεις τα πάντα για τον άνθρωπό σου. Κι όσο εσύ με ζεσταίνεις, τόσο εγώ θα προσπαθώ να σε ζεστάνω πίσω.
Γεωργία Ευστρατίου