Δεν πληγώνει η αγάπη! Δεν θα μας τρελάνουν κάποια άτομα που δεν είναι ικανά να αγαπήσουνε ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν θα μας παραδώσουν λανθασμένα μηνύματα, μόνο και μόνο γιατί ίσως και να αθετήθηκαν απέναντί τους κάποιοι. Λόγοι με σημασία μεν, αλλά άνευ λόγου και αιτίας. Δεν θα μας πείσουν πως η αγάπη πονάει, διαλύει, κινδυνεύεις απ’ αυτήν κι ίσως και να ‘ναι η καταστροφή μας. Ας συνέλθουμε λέω εγώ και ας δούμε τις πράξεις και τα πράγματα όλα που μας περιτριγυρίζουν με απόλυτη καθαρότητα του νου κι απλούστατη διαύγεια της σκέψης μας.
Η αγάπη δεν είναι ικανή να μοιράσει πόνο, να προσφέρει μίσος, ακόμα και να θελήσεις να τη διώξεις μια για πάντα απ’ τη ζωή σου, από δίπλα σου. Φταίνε οι άνθρωποι, που δεν θέλουμε τις αλήθειες της ψυχής μας και επιμένουμε να ζούμε σε εικονικούς κόσμους, με αποτέλεσμα η αληθινή ζωή να παρατείνει τα όριά της και τα μέγιστά της υπομονής της.
Όχι, η αγάπη δεν πονάει, λυτρώνει, κατακεραυνώνει το είναι μας και κάνει επιθυμητό και ποθητό κάθε κύτταρο του ταιριού μας, που θα θελήσουμε να γίνουμε ένα σώμα μια ψυχή κι όχι απλά ένα σώμα με την ψυχή να ταξιδεύει εκεί που δεν μπορείς να της βάλεις όρια και να της ορίσεις τα περιθώριά της. Συναισθήματα λύτρωσης, γεμίσματος της ψυχής μας, δεν είναι ικανά να σταθούν απομονωμένα και αρνητικά απέναντί μας, ώστε να παίξουν το χειρότερο ρόλο απέναντί μας, σε κάθε εκατοστό της σκέψης και της κατάληψής της, για ανάλογες αποφάσεις, τριγμούς και κλυδωνισμούς.
Τραμπάλες που κατακτούν τα σκαμπανεβάσματα των πήγαινε – έλα των συναισθημάτων μας, σε ένα γύρο ζωής, που τα άτομά της που αποτελούν τα μέλη της, να μην πατούν σε στέρεο έδαφος, παρά το καλό της στήριγμα. Τα πόδια αιωρούνται στο γύρισμά της, μ’ αποτέλεσμα να αιωρείται έτσι κι η ψυχή τους, χωρίς να αφήσουν την αγάπη να αποδείξει και να δείξει την αληθινή της βαρύτητα και το αληθινό βάρος της, σε ουσία, αξία, μα κυρίως σε προσφορά κι όχι, ποτέ μονόπλευρη και μονομερή.
Άννα Ζανιδάκη