Δεν κλειδώνεται ο έρωτας καρδιά μου και όσοι πιστεύουν το αντίθετο, ήρθε η ώρα ν’ αναθεωρήσουν. Όταν ο άλλος μας δίνει τα κλειδιά της καρδιάς του, μην παρεξηγείτε, δεν μας δίνει το δικαίωμα να τον εξουσιάζουμε, αλλά την επιθυμία να τον αγαπήσουμε! Ο έρωτας δεν είναι αντικείμενο να τον κλειδώσουμε σε ένα ντουλάπι, ούτε σοκολατάκια να δοκιμάζουμε όταν νιώθουμε υπογλυκαιμία. Είναι παράκρουση, είναι ολικός χαμός της ύπαρξης, χωρίς παρελθόν και μέλλον. Λήθη του χρόνου, έκρηξη αισθημάτων και διάθεση στα ύψη. Χαρά, ενθουσιασμός, φλόγα, πάθος και ένα μυαλό να δουλεύει στους ρυθμούς της καρδιάς. Και εγώ που τα ήξερα όλα, πώς την πάτησα λοιπόν; Τι κρασί ήπια και πίστεψα πως θα μπορούσα να αιχμαλωτίσω την καρδιά σου, να την έχω μόνο εγώ, αδιαπραγμάτευτα, απόλυτα; Πόσο εγωίστρια υπήρξα που θέλησα να κλειδώσω τον έρωτα σου; Ανόητη, ερωτευμένη… μικρή.
Αντικλείδι η αγάπη σου, πασπαρτού η κουβέντα σου, άνοιγε όλες τις κλειδαριές. Μα όσες περισσότερες άνοιγες εσύ, τόσες περισσότερες κλείδωνα εγώ, άθελά μου προσπαθούσα να κλειδώσω την αγάπη σου, να δώσω διάρκεια στον έρωτά μας! Χαλούν όμως τα πασπαρτού, σπάνε μοιραία κάποια στιγμή από τις πολλές προσπάθειες. Πρώτα όμως σπάνε τα δεσμά τους και φεύγουν, κοιτώντας περιφρονητικά τον δέσμιο τους! Έτσι είναι, δεν κλειδώνεται ο έρωτας, κρατά για λίγο και μετά πετά ελεύθερος να βρει άλλες καρδιές να βασανίσει, άλλα αντικλείδια να σπάσει, μέχρι επιτέλους να βρει αυτό που ψάχνει. Την απόλυτη ελευθερία!
Ελένη Ρέγγα