Τάχα μου γιατί την ονοματίζουμε “αποτυχία”; Αυτές οι λέξεις – στερεότυπα είναι που μας στέρεψαν τη ζωή από μέσα μας. “Τουλάχιστον προσπάθησα…”, θα μου πεις απολογητικά. Συγχαρητήρια! Γιατί άρπαξες την ευκαιρία και ό,τι κι αν έγινε, στο τέλος είναι επιτυχία. Βάλτο καλά στο νου σου εαυτέ μου! Τα κατάφερες! Κάλλιο παρά να κάθεσαι στον καναπέ και να ακολουθούσε η απόρριψη από μιζέρια. “Μπα… δεν ασχολούμαι εγώ μ’ αυτά!”. Κι όμως, πήδηξες στη φωτιά, καψαλίστηκες, πληγώθηκες. Τι κι αν το βάφτισαν οι άλλοι “αποτυχία”; Ας κοιτάξουν πρώτα τη ζωή τους που βουλιάζει μες στην υποκρισία και μετά να ‘ρθουν να σου κουνήσουν το δάχτυλο. Έφτασες μέχρι εκεί που μπορούσες. Και συνεχίζεις! Έτσι είναι η ίδια η ζωή. Κάποτε μια φίλη μου ‘πε… “Το μυστικό είναι να μην τα παρατάς!”. Σοφή κουβέντα εαυτέ μου. Συνεχίζεις μέχρι τέλους. Κι άσε τους άλλους να λιώνουν απ’ το φθόνο και τη στενότητα του νου…
Στέλλα Σωτήρκου