Είμαστε και εμείς, που κάποιες στιγμές της ζωής μας, επιλέξαμε να αυτοβαφτιστούμε “σωτήρες” και να σώσουμε όποιον πονεμένο και λυπημένο βρίσκαμε στο διάβα μας. Δεν είναι ατόφια επιλογή, έτσι μάθαμε, έτσι διδαχτήκαμε στο πέρας της ζωής. Αμέριστη αφοσίωση, νοιάξιμο και προσφορά στο βωμό της κατανόησης, της αποδοχής και της αναγνώρισης. Η ταμπέλα του “καλού παιδιού” που δίνει ό,τι έχει ανιδιοτελώς.
Όταν έπεφτε στο μάτι μας στον ανθρώπινο πόνο, εμείς εκεί, αγέρωχοι φρουροί, νοσοκόμες, ψυχολόγοι, συμβουλάτορες, να σώσουμε, να θεραπεύσουμε την όποια λύπη και στεναχώρια διακρίναμε να υπάρχει. Να συμπαρασταθούμε σε όποια ανάγκη κι εάν προέκυπτε, να στηρίξουμε με κάθε δυνατό τρόπο. Προσπαθούσαμε να σώσουμε οτιδήποτε μπορούσε να διασωθεί, ώστε να μη βουλιάξει στη θλίψη και στον πόνο και να βρεθεί η λύση άμεσα για να απεγκλωβιστεί. Προσφέραμε την αγκαλιά μας και την κατανόηση απλόχερα.
Μπαίναμε τόσο πολύ στο πετσί του ρόλου του “διασώστη”, που οφείλαμε να υπερβούμε τους εαυτούς μας για τη σωτηρία αυτή και καταλήγαμε εξουθενωμένοι και ανήμποροι για να ικανοποιήσουμε τα δικά μας “θέλω”. Γινόμασταν “παταράκι”, ώστε να πατήσει και να ανέβει, αποκρύπτοντας από τους εαυτούς μας ότι για να σκαρφαλώσει και να αναρριχηθεί, έπρεπε να πατήσει πάνω μας και σπρώχνοντάς μας πιο κάτω αναγκαστικά για να του δώσουμε την απαραίτητη ώθηση να ανέβει και να απελευθερωθεί. Θυσιαζόμασταν για τη σωτηρία του…
Θρίαμβος! Τον σώσαμε! Πλήρης ικανοποίηση και γαλήνη. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα το αναγνωρίσει, θα σε ευχαριστήσει και θα προχωρήσει στη ζωή ανανεωμένος χάρη σε σένα. Άλλοι δε, θα περιφρονήσουν ό,τι τους πρόσφερες, θα νομίζουν ότι τα κατάφεραν βασισμένοι μοναχά στις δυνάμεις τους και εσύ απλά ένας θεατής που έτυχε να βρίσκεται εκεί. Τυχερός θα είσαι αν δεν βρεις και το μπελά σου γιατί δεν τον βοήθησες όπως επιθυμούσε και ήθελε. Εσύ! Εσύ λοιπόν που δίνεις αβίαστα την αγάπη σου και την καλοσύνη σου σε όποιον έχει ανάγκη και την χρειάζεται, φιλάνθρωπος, ευαίσθητος, καλοσυνάτος με ενσυναίσθηση και συμπόνια για τον συνάνθρωπο, βάλε τα όριά σου! Μην σε ξεχνάς! Δεν μπορείς να λύσεις τα προβλήματα όλων, ούτε να τους αλλάξεις την ρότα της ζωής.
Ο καθένας σώζεται μόνο αν θέλει ο ίδιος να σωθεί. Μη θυσιάζεσαι, μην αφήνεις να σε στραγγίζουν και να σου ρουφάν όση ενέργεια έχεις και να καταλήγεις να μένεις άδεια χωρίς αποθέματα. Μην αφήνεσαι να μένεις πίσω. Να βοηθάς, να προσφέρεις, αλλά να ξέρεις πού να σταματάς. Να σε αγαπάς και να σε φροντίζεις. Πρώτα εσένα και μετά όλους τους άλλους! Να δίνεσαι μάτια μου, αλλά να μην χαρίζεσαι…
Stella