Τρόμο για “τέρατα” που έχουν μορφή ανθρώπου. Ας χτυπήσει ένας πραγματικός συναγερμός – μια ζώνη ασφαλείας επιτέλους! Δεν αντέχεται άλλος πόνος να ματώνει ψυχή και σώμα. Ούτε μία, ούτε δύο, αλλά άπειρες κι αμέτρητες φορές. Αυτό το άτυχο κορίτσι βίωσε πώς είναι να σε ξεριζώνουν εξ ολοκλήρου και να σε γεμίζουν με αγκάθια. Ποια επιλογή θα έχει αυτή η ψυχούλα σε δέκα χρόνια; Καμία! Σε όποιο άλλωστε φως και να θες να υπακούσεις, θα σβήνει η λάμπα. Η μαυρίλα εάν αποτυπωθεί, δεν ξεθωριάζει όσο κι αν θες. Η διαδρομή της δεν θα περιέχει κάτι γνώριμο και οικείο εκεί έξω δυστυχώς, αλλά τρόμο για “τέρατα” που έχουν μορφή ανθρώπου. Φαινόμενα που δεν θα αλλάξουν ποτέ, θα περιτριγυρίζουν κάπου εκεί γύρω αναμεσά σε όλα και πάλι ξανά…
Δέσποινα Γρηγοριάδη
Advertisements