Μην ρωτάς τους άλλους για μένα. Αν σ’ ένοιαζε ας ήσουν εδώ!

Πόσες φορές τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει την ατάκα «Μπορεί να μην έχουμε επαφή, αλλά να ξέρεις σε σκέφτομαι…». Τώρα με το διαδίκτυο δεν χρειάζεται να ρωτάς και κανέναν για το τι κάνει. Βλέπει ο άλλος τις αναρτήσεις σου και είναι σαν να μαθαίνει τα νέα σου. Μόλις είχα νοσήσει και άκουσα την εξής πρωτότυπη δικαιολογία, όταν ζητούσα επίμονα έναν καφέ, μια ανθρώπινη επαφή, «Σε βλέπω κάθε μέρα στο Facebook, αρά είναι το ίδιο!». Τότε είπα στον εαυτό μου τέλος κι αυτό ήταν ότι χειρότερο θα μπορούσε να πει κάποιος. Αυτό το ψεύτικο ενδιαφέρον που το δείχνουμε μπροστά σε άλλους, για να δείξουμε ότι είμαστε καλοί άνθρωποι, πλέον δεν πιάνει. Τι πιο εύκολο να πάρουμε ένα τηλέφωνο σε κάποιον που πριν καιρό επέμενε να δίνει το στίγμα του κι εσύ επιδεικτικά τον απέφευγες, για πόσο καιρό αλήθεια πρέπει κάποιος να τσαλαπατάει την αξιοπρέπειά του και να παρακαλεί για μια επαφή και για έναν απλό καφέ;