[Γράφει η Έφη Χαλκέα]
Μάνα! Ποτέ δεν άφησα το χέρι σου, ούτε και εσύ το δικό μου, ακόμα και τώρα που έφυγες. Αλλά δεν έφυγες ποτέ! Ήσουν εκεί, κάτω στην γη, εγώ σε έβλεπα, τίποτα δεν ήμουν ακόμα. Ήθελα να μπω μέσα σου, στα σπλάχνα σου, γιατί εσένα ήθελα για μάνα. Να μου δώσεις την ζωή, την πνοή, την μήτρα σου να μεγαλώσω. Να με γεννήσεις, να με αγκαλιάσεις από το πρώτο κλάμα μου, να με αντικρίσεις πρώτη φορά με τα υπέροχα μάτια σου και να με λες “Χιονούλα μου!”, γιατί το δέρμα μου ήταν λευκό σαν το λουλούδι του χιονιού και ας ήτανε Οκτώβρης κι ας είχε άλλα χρώματα, χρυσαφένια, καφετιά, κόκκινα η φύση! Μου τα έδωσες όμως μάνα στα μαλλιά και στα μάτια μου.
Με έμαθες να γίνω καλαμιά, να με φυσάει ο άνεμος και εγώ να αντέχω, να λυγίζω πολλές φορές μέχρι το έδαφος, αλλά να σηκώνομαι με το απαλό αεράκι και τον δυνατό βοριά να κοροϊδεύω και να του κλείνω το μάτι που δεν με έσπασε. Και τα χρόνια πέρναγαν και εγώ μεγάλωνα και την ψυχή μου την γέμισες με αγάπη, με φρόντιζες, έτρεχες, πάλευες να μην μου λείψει τίποτα. Και δεν μου έλειψε τίποτα ποτέ! Και ας υπήρχαν στιγμές που τσακωνόμαστε, γιατί με καταλάβαινες με μία ματιά και αυτό με θύμωνε γιατί με ήξερες τόσο καλά. Πώς να μην με ήξερες; Από σένα βγήκα στο φως.
Και πέρασαν τα χρόνια, έγινα και εγώ μάνα. Σε κατάλαβα, σε ένιωσα, σε πόνεσα γιατί κατάλαβα τι είναι να είσαι μάνα. Ήσουν πάντα εκεί και με περίμενες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τελευταίο αγκάλιασμά σου, δεν θα ξεχάσω την μυρωδιά από τα στήθια τα καθάρια σου, τα στήθια που με βύζαξες. Και έκλαιγα τόσο πολύ που σ’ άφηνα, γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Και δεν πέρασε πολύ καιρός και μου αρρώστησες πολύ. Βρήκες την δύναμη με φθόγγους και μου ζήτησες βοήθεια. Έτρεξα γρήγορα και δεν σε άφησα στιγμή. Χτύπαγες το χέρι σου στο στρώμα, γιατί η αρρώστια σου πήρε την φωνή. Και έκλεισες τον κύκλο σου και διάλεξες την μέρα… την μέρα που με γέννησες και δεν κατάλαβα γιατί… Και εγώ… εγώ που το φαντάστηκα ότι έτσι θα γίνει και σου ‘δωσα το τελευταίο φιλί και σου είπα “Καλό ταξίδι μάνα!”. Πότε δεν μ’ άφησες… ακόμα και τώρα που έφυγες!