[Γράφει η Έφη Χαλκέα]
“Το παιδί που έχεις μέσα σου, μην το αφήσεις ποτέ να μεγαλώσει!”, την ακούμε συχνά αυτή την κουβέντα. Την ακούμε ως επί το πλείστον από ανθρώπους με αισιοδοξία και με πηγαίο χαμόγελο. Ένα χαρούμενο θετικό, αισιόδοξο, άτομο σίγουρα δεν το αφήνει, το παίρνει από το χέρι και περπατάνε μαζί πλάι πλάι. Το κοιτάζει με τρυφερότητα και το παίρνει αγκαλιά όταν φοβάται και του λέει “Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ!”. Προσωπικά το κάνω. Σε μία δύσκολη στιγμή μου, αισθάνθηκα ένα χέρι μικρού παιδιού να πιάνει το χέρι μου, γύρισα το κοίταξα και είδα τον εαυτό μου στην ηλικία των 7-8 χρονών. Δεν μιλούσαμε, απλώς κοιταζόμαστε στα μάτια. Έτσι επικοινωνούσαμε χωρίς μιλιά, κρατούσε το αριστερό μου χέρι σφιχτά, το χέρι της καρδιάς. Βαδίζαμε μαζί στην ακροθαλασσιά, το κύμα έβρεχε τα πόδια μας και προχωρούσαμε με κατεύθυνση ανατολική. Είδαμε μαζί τον ήλιο να σκάει από το λόφο και η λάμψη του να πέφτει στα μάτια μας. Τότε ένιωσα ότι όλα θα πήγαιναν καλά, θα έβγαινα από τη δύσκολη κατάσταση που ζούσα, γιατί μου είπε “Μη φοβάσαι! Είμαστε μαζί!” κι ένιωσα μεγάλη ασφάλεια. Δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσω το συναίσθημα που με πλημμύρισε, εγώ το ζούσα και ήταν τόσο αληθινό!
Είναι ό,τι καλύτερο το να μην το αφήσουμε να μεγαλώσει ποτέ. Θα μας κάνει να βγούμε από το καβούκι μας, μας φωνάζει να απελευθερωθούμε από όλα και ας είναι και δύσκολα στη ζωή μας. Μας φωνάζει, αρκεί να μπορέσουμε να το ακούσουμε, να του δώσουμε σημασία, να το νιώσουμε. Ένα μικρό παιδάκι δεν καταλαβαίνει από πονηριές και κακεντρέχεια, ένα μικρό παιδάκι ξέρει να δείχνει τα συναισθήματά του χωρίς να σκεφτεί, είναι ελεύθερο να εκφράσει το θυμό, τη χαρά του, μας σπρώχνει να δούμε τη ζωή με άλλο, αισιόδοξο μάτι.
Αν είμαστε μόνοι μας, χωρίς παρέα, μην το κλειδώσουμε στο σπίτι. Ας το πάρουμε από το χέρι να βγούμε έξω, να πάμε μία βόλτα οπουδήποτε. Το έχει ανάγκη και πρέπει να του την προσφέρουμε και να μάθουμε από αυτό. Να θυμηθούμε πώς είναι ένα παιδί όταν πέφτει, κλαίει λίγο, αλλά εμείς το αγκαλιάζουμε και με ένα χάδι μας το ξεχνάει στη στιγμή και σηκώνεται. Δεν θα πρέπει να το αφήσουμε ποτέ να μεγαλώσει, γιατί αν το κάνουμε, θα είναι και αυτό και εμείς δυστυχισμένοι, μίζεροι. Θέλει το γέλιο, τη χαρά, δεν θέλει ανασφάλειες και ψέματα. Το παιδάκι μας δεν τα γνωρίζει αυτά, ας μην το αφήσουμε να μεγαλώσει ποτέ!