[Γράφει η Γεωργία Ευστρατίου]
Η ζωή είναι στιγμές, λένε. Μικρές, απλές, καθημερινές στιγμές. Όμορφες σκέψεις και συναισθήματα που σε κάνουν να νιώθεις ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Καμιά φορά δεν χρειάζονται μεγάλες και φαντασμαγορικές χειρονομίες για να αισθανθείς όμορφα. Σου αρκεί μια μικρή απλοϊκή κίνηση, μια αγκαλιά την ώρα που την χρειάζεσαι, ένας ζεστός καφές σε ένα δύσκολο ξύπνημα. Είναι αυτά τα λεπτά ευτυχίας μέσα στη μέρα, που η καρδιά σου φτερουγίζει. Είναι η πρώτη καλημέρα το πρωί, η ανυπομονησία να μάθεις για την μέρα του άλλου, τα αστεία που μόνο εσείς καταλαβαίνετε. Κι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες, είναι και οι πραγματικά πιο γλυκές.
Η αλήθεια είναι ότι οι μεγάλες και βαρύγδουπες πράξεις αγάπης, πάντα είναι ωραίες και πάντα θα τις ποθείς. Ακόμη μεγαλύτερη αλήθεια βέβαια είναι, ότι οι πράξεις αυτές από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτα. Άλλωστε το περιτύλιγμα δεν κάνει το δώρο. Η ουσία είναι αυτή που μετρά. Και η ουσία κρύβεται στην επαφή και στην καθημερινότητα. Τι να κάνεις τα φρου φρου και τα αρώματα, αν κάθε βράδυ ξαπλώνεις νιώθοντας άδειος κι ανικανοποίητος; Τι να το κάνεις αν τον υπόλοιπο καιρό νιώθεις αόρατος στα μάτια του άλλου; Δεν είναι αυτό το νόημα. Το κυριότερο είναι να αισθάνεσαι γεμάτος – από ζωή και από αισθήματα, είτε αυτό είναι φιλία, είτε έρωτας.
Πόσες φορές μια σύντομη, ήρεμη κουβέντα στην ησυχία του σπιτιού με μια κούπα καφέ στο χέρι σου, έφερε χαμόγελο στα χείλη; Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο, δεν ήταν κάτι σπουδαίο, ήταν όμως υπεραρκετό και τόσο σημαντικό – μια μικρή κίνηση ενδιαφέροντος και αγάπης. Κάτι τέτοιες στιγμές αντιλαμβάνεσαι τη δύναμη της απλότητας. Οι πιο όμορφες αναμνήσεις άλλωστε, δεν σχηματίστηκαν με βεγγαλικά και σαμπάνιες. Ήταν οι στιγμές που γελούσες με τους φίλους σου ώρες ατελείωτες. Ήταν το φιλί στο μέτωπο όταν ψηνόσουν στον πυρετό. Ήταν η σφιχτή αγκαλιά όταν το άγχος και η εξάντληση σε είχαν καταβάλει. Ήταν το κυνηγητό με τα παιδιά σου μέσα στο σπίτι. Αυθόρμητα κι ανεπιτήδευτα έρχονται τα πιο ωραία και τα πιο αξέχαστα. Οι πιο μικρές στιγμές είναι καμιά φορά και οι πιο γλυκές και είναι αυτές που μας λείπουν περισσότερο όταν αναπολούμε. Ζήσε λοιπόν το παρόν, τη στιγμή, το σήμερα. Αυτό έχεις και αυτό θα θυμάσαι.