Ο χρόνος περνάει και γράφει για τον καθένα ξεχωριστά. Όλοι περνούν από θύματα σε θύτες και το αντίθετο. Όταν η μοίρα αποφασίζει να χτυπήσει την πόρτα, δεν ρωτάει ποιος είναι μέσα, δεν σκέφτεται τα ξαφνικά βήματα, τις διαφορές, τα λάθη, τα σωστά… απλά δίνει την πινελιά της και μετά ο καθένας ακολουθεί τις επιλογές του.
Αυτή τη φορά ήταν για τη Μαρίνα όλα τα απρόβλεπτα που ακολούθησαν, ήταν σα να ένιωθε ότι η μοίρα υπάρχει, ότι τίποτα καμιά φορά δεν γίνεται τυχαία, ότι όλα οδηγούν σε κάποιο λόγο και σε μια άλλη στάση ζωής. Ένιωσε ότι την ήθελε να ανακαλύψει τον εαυτό της και τους ανθρώπους γύρω της, αλλά πάνω απ’ όλα την αληθινή αγάπη. Πριν να είναι αργά… Αργά δεν είναι ποτέ όταν μπορείς να κάνεις αποδοχή στα λάθη.
Advertisements