Τα νερά της θάλασσας του Αυγούστου ύπουλα και ζεστά σε ξεγελάνε. Στην αρχή αγκαλιάζουν το κορμί, γραπώνοντας τις καμπύλες του, το υποτάσσουν! Νερό και αλάτι στεγνώνουν τα χείλη. Η δίψα για ένα αργό φιλί ανάγκη γίνεται.

Αύγουστος! Δικά του είναι στη σειρά τα καυτά μεσημέρια. Εκείνη την ώρα τα δροσερά σεντόνια μουσκεύονται από το πάλεμα. Γίνεται το σμίξιμο κορμιών στο κρεβάτι με βαριά ανάσα που σφυρίζει κρυφά. Σκοπός να μην ακουστεί η ηδονή! Μπαίνεις στην αγκαλιά του μετά την λεηλασία σου. Εκεί κάνεις ανακωχή με τον κατακτητή σου, χαμογελώντας. Κι εσύ τον έχεις αλώσει!

Στις μέρες του Αυγούστου εάν ερωτευτείς, γεύεσαι αλλιώς την γλύκα του σταφυλιού. Μεθάς μαζί του!

Αύγουστος, μοιράζει γενναιόδωρα μέσα στις δικές του νύχτες και την πίκρα της προδοσίας. Άξαφνα, αρκεί ο άνθρωπός σου να το αποφασίσει. Το βράδιασμα έρχεται αργά, ακουμπώντας απαλά τα άστρα του πάνω στη ματιά σου.

Το μεγαλύτερο φεγγάρι, τον Αύγουστο έχει για αφέντη. Η πανσέληνος σε φέρνει μπροστά στη θάλασσα. Τόπος και χρόνος σωστός για να σμίξεις με την ψυχή σου. Εκεί ξαναμετράς τον κόσμο από την αρχή. Βάζεις την παλάμη σου για το χάδι μέσα σε μια μεγαλύτερη χούφτα, εκείνης του άντρα που σε ορίζει. Του λες ότι σαν απότομο μελτέμι του Αυγούστου είσαι. Δεν ορίζεσαι! Ξεσηκώνεις την θάλασσα, τη σκέψη, την ψυχή.

Προδότης Αύγουστος, θεριεύει η φωτιά σου από το ψέμα του.

Οι μεγαλύτερες αγάπες και οι μεγαλύτερες προδοσίες μπροστά στο αυγουστιάτικο φεγγάρι συναντιούνται. Καθρέφτης γίνεται αυτή η αστροφεγγιά για την αλήθεια και το ψέμα μας!

Ειρήνη Μουμούρη