Όπως το παιδί τρέχει στην αγκαλιά της μάνας, όπως ο ήλιος ανατέλλει και αγκαλιάζει τη πλάση, όπως μετρά η καρδιά τους χτύπους, έτσι σου παραδόθηκα. Χωρίς όρους, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια που έβαλε ο νους. Τραγικό που έπρεπε να παλέψω με όλους τους φόβους και τις ανασφάλειες που ξεπηδούσαν σαν Λερναία Ύδρα από παντού. Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν το μετανιώνω.
Η λύτρωση που ένιωσα όταν κοίταξα μέσα σου, δεν περιγράφεται με λόγια. Μ΄ έκλεισες σφιχτά στην αγκαλιά σου και θεραπεύτηκαν όλα! Τι κι αν τα πάντα στριφογυρνάνε σε τρελούς ρυθμούς; Εγώ έχω εσένα και σε κουβαλώ παντού μαζί μου…
Στέλλα Σωτήρκου
Advertisements