Πώς ξε-αγαπάς έναν άνθρωπο που κάποτε αγάπησες πολύ;

Υπάρχει μια γραμμή ορίων σε κάθε άνθρωπο, που όταν διαταραχθεί χαλούν οι ισορροπίες και τα συναισθήματα του όλου! «Χαλούν» ή «φτιάχνουν» τα πάντα! Θαρραλέος εκείνος που αφήνεται στο συναίσθημα και νιώθει να πλημυρίζει από έρωτα και αγάπη! Όταν είναι αμοιβαίο «πετάς» στα ουράνια! Τελειώνοντας μια σχέση όμως, τα συναισθήματα είναι πολλά και βιώνονται διαφορετικά…

Η γεύση είναι σχεδόν πάντα πικρή! Είναι λογικό να υπάρχει λύπη, τελειώνει κάτι που δώσαμε χρόνο, αισθήματα, κομμάτια μας! Από ένα σημείο και μετά από εκείνη την γραμμή των ορίων, αλλάζουμε και εμείς. Κάνουμε την αυτοκριτική μας! Ακόμα και εκείνοι που δεν το παραδέχονται, κάνουν την αυτοκριτική τους! Το μέτρο της ολοκλήρωσης που ποθούμε για τον εαυτό μας ορίζει και το μέγεθος της αυτοκριτικής μας! Μόνο οι ανόητοι, θεωρούν τον εαυτό τους τέλειο! Αναλύουμε, ξαναζούμε καταστάσεις, κάναμε το σωστό; Αν κάναμε κάτι διαφορετικό τι τροπή θα είχε πάρει; Αν δεν λέγαμε εκείνη την κουβέντα ή αν την λέγαμε κάπως πιο διακριτικά, θα άλλαζε κάτι; Από την άλλη, αν σκέφτεσαι και πώς να μιλήσεις με τον σύντροφό σου, τι νόημα έχει; Αλλάζεις ν’ αρέσεις! Πρέπει, δεν πρέπει;

Μετά από έναν χωρισμό, η αλλαγή θα επέλθει μοιραία. Θα σε τσαλακώσει! Και καλά να είναι τσαλάκωμα, αν είναι όμως μετωπική τι γίνεται; Τι κάνεις όταν τα παράπονα έχουν δέκτη εσένα; Τι κάνεις όταν… ναι, θα το πω… σε χωρίζουν και σου απαριθμούν τους λόγους; Όταν στέκεις εκεί και ακούς και συνειδητοποιείς πως όλα αυτά όντως τα έκανες; Αλλά από την δική σου οπτική, δεν ήταν ακριβώς έτσι όπως τα ένιωσε ο άλλος… Δικαιολογίες! Σταμάτα πια, μην είσαι παιδί, φταις! Και εσύ! Και τώρα τι ακολουθεί; Πώς ξε-αγαπάς έναν άνθρωπο που κάποτε αγάπησες πολύ;