Άσε με να κάνω λάθος…

-Φεύγω…
-Στο καλό!

Άραγε ποιος ξέρει προς τα πού πέφτει εκείνο το καλό; Ποιο μονοπάτι είναι το λάθος ή το σωστό; Ποιος δρόμος θα σε κατευθύνει στην επιθυμητή τη διαδρομή; Οφείλω να ακολουθήσω εκείνα τα “πρέπει” ή τελικά εκείνα που επιθυμώ; Απλά τα πράγματα λοιπόν. Άσε με να κάνω λάθος! Άσε με να πέσω, να γκρεμοτσακιστώ, να βρω ξανά το ανάστημά μου και να ξανασηκωθώ.

Άσε με να φάω τα μούτρα μου, να αναγκαστώ να δω, να κατανοήσω, να ξεκινήσω από την αρχή ή από όπου θέλω εγώ. Άσε με να κάνω εκείνα τα λάθη που αποκλίνουν από τον κανόνα, από τα πρέπον και τα τυπικά. Άσε με να χρησιμοποιήσω λάθος γράμματα, να μπερδέψω τις λέξεις, να πω λάθος φράσεις μήπως καταφέρω να μάθω να μιλώ.

Μην με διορθώνεις. Επίτρεψέ μου να το βρω μόνη μου, να το ανακαλύψω. άσε με να ακολουθήσω τον λανθασμένο δρόμο για να φτάσω στο ξέφωτο που επιθυμώ. Κι ας έχει δύσβατους δρόμους, βράχους, θάμνους και βουνά. Ίσως να θέλω να θαυμάσω τη θέα από ψηλά, ίσως πάλι να μου αρέσει η ορειβασία ή η κατρακύλα με γέλια και ας ξεσηκώσω τη γειτονιά. Άλλωστε το δικό σου σωστό, μπορεί να είναι το δικό μου λάθος και το δικό σου λάθος, το δικό μου σωστό.

Ατελείωτος και μονότονος δρόμος η ευθεία γραμμή. Η τελειότητα φαντάζει άπιαστη ουτοπία. Συνεχώς σε εγρήγορση, να προνοείς, να προλαμβάνεις, να προετοιμάζεσαι για οτιδήποτε και αν συμβεί. Κουραστική η διαδρομή ως συνεχή γνώριμη ροή χωρίς εμπόδια, χωρίς εναλλαγές τοπίων, χωρίς τον ήλιο και τη βροχή. Κάτι να σε ιντριγκάρει, λίγο σασπένς, παράδρομοι, σταυροδρόμια, να μπερδευτείς, να αναρωτηθείς, ίσως και να πονέσεις και πληγωθείς. Έπειτα να αναζητήσεις ένα ξέφωτο να σταματήσεις να πάρεις μια ανάσα. Να βιώσεις τον πόνο, να αναθεωρήσεις, να εκτιμήσεις την κατάσταση και να διαλέξεις καινούργια διαδρομή.

Άσε με λοιπόν να κάνω λάθη είτε μοιραία, είτε επαναλαμβανόμενα. Μέσα από αυτά λαξεύεται το μυαλό και η καρδιά. Ανοίγουν οι πληγές, νιώθεις τον πόνο, εξαναγκάζεσαι να βρεις τον τρόπο, την λύση. Δεν έχω τύψεις και ενοχές. Απελευθερωτικό. Ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω, δεν μπορείς να πας να διορθώσεις ό,τι έχει συμβεί, οπότε δεν υπάρχει νόημα για στεναχώριες, για αν και γιατί. Ότι έγινε, έγινε! Καλώς, κακώς έγινε! Ήταν η επιλογή και η απόφαση της εκάστοτε στιγμής.