Μη μου λες «η ζωή συνεχίζεται». Αν σε ενδιέφερε η ζωή μου δε θα την εγκατέλειπες, θα τη συνέχιζες με εσένα. Μη μου πουλάς λόγια φθηνά τύπου «αξίζεις πολλά». Λόγια φθηνά που η πρόθεση φανερώνει το εσωτερικό τους ψεύδος, παρά την επιφανειακή εντύπωση ενδιαφέροντος. Αν άξιζα πολλά, δε με έκανες να αισθάνομαι μηδαμινή. Αν με εκτιμούσες, δε θα με υποτιμούσες, δε θα με παραγκώνιζες, δε θα μου γυρνούσες την πλάτη. Αν άξιζα πολλά για σένα, δε θα μου φερόσουν λες και δεν αξίζω τίποτα.
Ας είσαι ειλικρινής, τουλάχιστον μία φορά. Πες μου «δε σε υπολογίζω, δε σε αγαπώ καθόλου και στα παλιά μου τα παπούτσια είτε ζεις είτε πεθάνεις». Η αδιαφορία που προσπαθεί να καλυφθεί με περιτύλιγμα είναι χειρότερη από την ειλικρινή.
Δε θέλω ψεύτικες ελπίδες, ούτε αγάπη με δόσεις, ούτε με το ζόρι να σε βλέπω. Λες και είσαι μαθητής που μισεί το σχολείο, αλλά θέλει μόνο να μην παίρνει απουσία και δίνει το παρόν. Θέλω τα πάντα ή το τίποτα. Δε θέλω το ρόλο της κομπάρσου, αλλά της πρωταγωνίστριας.
Μη μου λες αξίζω το καλύτερο. Μία ζωή μου πρόσφερες το χειρότερο. Μη μου λες αξίζω το περισσότερο, όταν μου δίνεις το λιγότερο, τα αποφάγια της καρδιάς σου και το περίσσευμα.
Μη μου λες ότι η ζωή συνεχίζεται όταν η συμπεριφορά σου προσπάθησε να την αναχαιτίσει, να τη ρημάξει. Άφησε λόγια αγάπης και αναγνώρισης να τα πουν οι άνθρωποι που στέκονται δίπλα μου, δίχως προφάσεις, δίχως «θέλω, αλλά δεν…».
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ειρωνικό από το να σου λένε ότι αξίζεις πολλά εκείνοι που δε σου έδωσαν ποτέ τίποτα. Να σου λένε πως έχεις πολλά, εκείνοι που έκαναν τα πάντα για να σε πείσουν για το αντίθετο. Αυτά τα λόγια λέγονται από εκείνους που σε αγαπούν και στο αποδεικνύουν με πράξεις.
Μη μου λες ότι η ζωή συνεχίζεται όταν μου γυρίζεις την πλάτη. Αυτό άφησε να το πουν εκείνοι που μου κρατούν το χέρι και είναι έτοιμοι να πορευτούν μέσα στους δρόμους της μαζί με εμένα…
Μαρία Σκαμπαρδώνη