Το κάθε χαρακτηριστικό που κουβαλάει ο καθένας μας, έχει προκύψει από τις πράξεις του. Δεν έχει ταμπέλα που να το γράφει, απλά εκπέμπει από τα όσα λέει και τα όσα πράττει. Έτσι συμβαίνει και με την αγένεια. Όταν κάποιος είναι αγενής, το εισπράττεις από τα λόγια και φυσικά από τα έργα του.
Προσπαθώντας οι αγενείς άνθρωποι να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και φυσικά τις μωρές τους πράξεις, ξεβράζουν από τη ψυχή τους πύον, χωλή και δηλητήριο, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα. Σε περιπτώσεις που απλά θα έπρεπε να σιωπήσουν, να κατανοήσουν την κατάσταση και να μετανοήσουν για την αστοχία μιας κάποιας στιγμής, φουσκώνουν σαν ασκοί από περηφάνια και εξαπολύουν με θράσος φτηνές δικαιολογίες.
Οι αγενείς άνθρωποι είναι για λύπηση, πάνω από όλα. Αν δεν αντιλαμβάνονται οι ίδιοι την ευγένεια, την αξιοπρέπεια και την κατανόηση, αν δεν είναι ικανοί να συμπάσχουν ή να μπουν στη θέση του άλλου, παρά με υπεροψία εκφράζουν μια άποψη που δεν είναι ικανή να σταθεί, λυπηθείτε τους. Γυρίστε την πλάτη, αγνοήστε τις συμπεριφορές και τα λόγια τους και χαμογελάστε. Όλοι κάνουμε λάθη, όμως αυτοί οι χαρακτήρες θεωρούν τους εαυτούς τους αλάνθαστους, με αποτέλεσμα να γίνονται εγωκεντρικοί και ισχυρογνώμονες. Απομακρυνθείτε!
Εκτός του ότι οι συμπεριφορές τους πονάνε, οι μαχαιριές τους είναι ικανές να σας τραυματίσουν. Δεν είναι δικό μας το πρόβλημα. Αν κάποιοι εμμένουν σε ένα μοντέλο χαρακτήρα που ξεχειλίζει αγένεια, δεν θα δώσουμε εμείς τη λύση. Προσπεράστε με ευγένεια και μην κάνετε το λάθος να εμπλακείτε ξανά μαζί τους.
Όταν οι παρωπίδες είναι από μπετόν και φυσικά ο άλλος δεν θέλει να τις σπάσει, όταν οι άνθρωποι που τους πλαισιώνουν δεν τολμούν να τους καυτηριάζουν τα κακώς τους κείμενα, όταν φοβούνται να έρθουν σε ρήξη μαζί τους γνωρίζοντας ότι δεν θέλουν να κατανοήσουν κάτι διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν, τότε είναι καταδικασμένοι να ζουν στα δεσμά τους, να φέρουν τη στάμπα του αγενή και να μένουν σταδιακά όλο και περισσότερο μόνοι.
Έγινα μάρτυρας ενός περιστατικού, όπου ένας αγενέστατος οδηγός δεν είχε την υπομονή να περιμένει την ηλικιωμένη κυρία να περάσει τον δρόμο. Όμως εκείνη η γιαγιά έδωσε μάθημα ζωής που φυσικά πολλοί από τους παρευρισκόμενους, πλούτηναν σε συναισθήματα και αξίες από τη συμπεριφορά της. Μετά τις βρισιές και τα κορναρίσματα, η γιαγιά πέρασε απέναντι τον δρόμο, ζήτησε με ταπεινότητα συγγνώμη για την αστοχία της και σταύρωσε τον οδηγό, να έχει ένα καλό ταξίδι στην πορεία του. Ευγένεια, σεβασμός, αξιοπρέπεια, παραδοχή, αν και δεν θεωρώ ότι υπέπεσε σε λάθος μιας και βρισκόταν σε διάβαση, μεγαλοψυχία και καλοσύνη. Πραγματικά ένα μάθημα ζωής από μια γιαγιά που φαίνεται να έχει κατανοήσει έννοιες που νεότεροι ακόμη δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή τους…
Κατερίνα Σιδέρη
