Από τα πιο όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά είναι η φωνή! Η χροιά της, η αλλόκοτη και απόκοσμη φωνή που αλλάζει, βαθαίνει ή αποχρωματίζεται ανά περίπτωση. Αγαπώ με έναν ακαθόριστο τρόπο τις ανθρώπινες φωνές, κυρίως τις βαθιές, εκείνες που κλείνουν τόσα χρώματα στο άκουσμά τους! Νιώθω μαγνητισμένη από το τέμπο τους, γοητευμένη από το παιχνίδισμα της ανάσας, και την εξουσία που λατρεύουν να σκορπούν στο άκουσμά τους!
Οι κάτοχοι των βαθιών φωνών, οι εξουσιαστές της ακοής, είναι ατόφιοι εραστές των ακουσμάτων, ποιητές της ομιλίας και λάγνοι άνθρωποι των αισθήσεων, θαρρώ! Οι εξουσιαστές του παιχνιδιού του ηχοχρώματος, εξελίσσουν την φωνή τους ακούγοντας! Ο καλύτερος ομιλητής είναι αυτός που ξέρει αρχικά ν’ ακούει. Αν η φωνή έχει και την κατάλληλη ρύση, τότε το αποτέλεσμά της, η άνευ όρου γοητεία, είναι δεδομένη!
Αν ήμουν χαρακτηριστικό, θα ήμουν σίγουρα φωνή! Θα ήμουν φωνή σαν την δική σου, που απαλά την χρησιμοποιείς μην χαλάσεις την ιερότητα της στιγμής και μετά την χρωματίζεις με χαμόγελα και αστεία.
Πώς ακούς το χαμόγελο μιας φωνής; Μα… όταν ακούς μια φωνή θα πω, δεν ακούς μόνο το χαμόγελό της, αλλά και τον χαρακτήρα της. Στο μικρό διάλειμμα της ανάσας, ακούς την διάθεσή της, τον δισταγμό ή την αυτοπεποίθηση, τον αυτοσαρκασμό, την παύση, την ανακούφιση, την χαρά της! Και η δική σου φωνή έχει χίλια χρώματα και μοναδικό χαρακτήρα. Μπορώ να την απομονώσω και να την αναγνωρίσω ανάμεσα σε ένα πλήθος άλλων φωνών! Είναι η χροιά, είναι το όμορφο ταίριασμά της με την ακοή μου. Είναι πως ξέρεις τι να πεις, γνωρίζεις την επιθυμία του δικού μου ήχου.
Αν ήσουν τραγούδι θα ήμουν τα φωνητικά, αν ήσουν ομιλητής θα ήμουν το απαιτητικό ακροατήριο, αν ήσουν μουσική, θα ήσουν η καλύτερη! Μίλα μου και ας λες οτιδήποτε. Αρκεί να σε ακούω γλυκέ μου!
Ελένη Ρέγγα