Αγαπητέ αναγνώστη, πόσες φορές αναλώθηκες στη γνώμη των άλλων για εσένα; Πόσες φορές έπιασες τον εαυτό σου να αναπαράγει ξανά και ξανά εκείνη την «πικρή», όλο φαρμάκι κουβέντα από κάποιον/α, που για τον έναν ή τον άλλον ανεξήγητο λόγο, ξεστόμισε με αποδέκτη το άτομό σου; Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τη συμπεριφορά του άλλου προσώπου, τη συμπεριφορά κανενός, πέρα από τη δική σου.

Το τι σκέφτεται, το τι πράττει ο καθένας, είναι καθαρά δική του υπόθεση. Εσύ το μόνο που μπορείς να κανείς, είναι να αλλάξεις και να τροποποιήσεις τη δική σου ενέργεια. Στη διάρκεια της ζωής θα συναντήσεις πολλούς «καλοθελητές» που θα σε κρίνουν για το παραμικρό, είτε ζητήσεις τη γνώμη τους είτε όχι. Πόση δύναμη όμως δίνεις εσύ στα λεγόμενα τους; Όση δίνεις, τόση θα παίρνεις πίσω! Η αδιαφορία είναι η καλύτερη εκδίκηση δε λένε; Στην αδιαφορία να απαντάς με σιωπή ή και με φυγή αν είναι δυνατόν.


Άνθρωποι οι οποίοι λογοκρίνουν συχνά την οποιαδήποτε δραστηριότητά σου, είτε προσωπική είτε επαγγελματική, καλύτερα να αποφεύγονται. Συχνά πρόκειται για άτομα τα οποία δεν βρίσκουν χαρά, σκοπό και νόημα στη δίκη τους ζωή και προκειμένου να ικανοποιήσουν, να κατευνάσουν τον ψυχισμό τους, ασχολούνται με τις ζωές των άλλων. Καθρεφτίζουν τις αδυναμίες τους, τα δικά τους βιώματα, συμπλέγματα κατωτερότητας και αυτοεκτίμησης στη δική σου ζωή. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να βρουν διέξοδο στην ανησυχία, στην κακοτοπιά και τα αισθήματα ζήλιας και φθόνου που πηγάζουν από μέσα τους. Δεν σημαίνει ότι είναι κακεντρεχείς εκ γενετής, θεωρώ ότι κανένας άνθρωπος δε γεννιέται κακός εξ αρχής, μα η ζωή στην πορεία με τον δικό της τρόπο τον μεταμορφώνει. Αυτό είναι το προσωπείο τους, η μάσκα απαλλαγής της πραγματικής τους ζωής.

«Όλοι θέλουν το καλό σου, αλλά να μην είναι καλύτερο από το δικό τους…» ακούω συχνά και όντως αληθεύει. Οι άνθρωποι είμαστε εγωκεντρικά όντα, υπάρχει έμφυτη αυτή η τάση για αυτοπροβολή και η ανάγκη για θαυμασμό και εξύψωση από τους άλλους. Ο κόσμος δεν περιτριγυρίζεται γύρω από εμάς, αλλά από όλους και πάντοτε θα το κάνει αυτό για να γεμίζει τα κενά της δικής του «θλιβερής» ζωής. Πρέπει κάποια στιγμή να το κατανοήσουμε. Το ερώτημα είναι αν εσύ θα συνεχίσεις να του δίνεις τη δύναμη για να συνεχίσει το κάνει…


Αικατερίνη Χριστοδούλου

https://oneirwnpenes.blogspot.com/

Advertisements

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.