Λοιπόν; Αντέχει το συναίσθημα στο χρόνο; Αντέχει. Αν το τρέφεις, αν το δέντρο της αγάπης το ποτίζουν δυο, αντέχει. Θα σας πω κι άλλα μεγαλεπίβολα αν με αφήσετε, αλλά όχι γιατί δεν θα μιλήσουμε για την περίπτωση των δύο, αλλά του ενός! Εκείνου που νιώθει μόνος του. Για το συναίσθημα που δεν βρίσκει ανταπόκριση θα πούμε. Ο καλός Θεός μου έδωσε το χάρισμα να μπορώ να γράφω πέντε αράδες της προκοπής και μαζί μου έδωσε και κάτι ακόμα, τα ανάλογα βιώματα. Διότι αν το έχεις φάει στα μούτρα το θεματάκι, το αναλύεις εκ των έσω και όσο να πεις έχει μια παραπάνω βαρύτητα, μιλάς με γεγονότα.
Ας δούμε λοιπόν, το φαινόμενο του γραμματοσήμου! Όσο μας φτύνουν, τόσο κολλάμε. Ε, νόμος πια, τι να κάνουμε; Για πόσο θα κολλάς; Μου πήρε μια αιωνιότητα και μια μέρα για να βρω την απάντηση, αλλά τη βρήκα. Μέχρι να ξενερώσεις! Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα θα σου έλεγα. Έρχεται αυτή η στιγμή που απλά ξενερώνεις. Βλέπεις το αντικείμενο του πόθου σου και λες “Αλήθεια, τώρα; Εγώ κι αυτός; Μπα….” και απλά φεύγεις. Δεν είναι αυτόματη διαδικασία, ίσως πάρει χρόνο. Το μονόπλευρο πάντως δεν κρατάει για πάντα, όσο κι αν φαίνεται ότι για πάντα θα μείνεις με αυτό, ακριβώς γιατί είναι μονόπλευρο και δεν είναι αυτό που ζητάς. Από ένα σημείο και ύστερα χαλιέσαι βρε παιδάκι μου κι αν είσαι νορμάλ (όχι όπως εγώ, άλλη ιστορία αυτή) απλά δεν θες να βουλιάζεις στη μιζέρια που σου προκαλεί, γιατί όσο δεν ξεκολλάς αυτό κάνεις, βουλιάζεις.
Έρχεται λοιπόν η ώρα που ρίχνεις τον άλλο από το βάθρο που τον έχεις ανεβάσει και μαζί κατακρημνίζονται και όλα αυτά τα έντονα και σπουδαία που ένιωθες. Όχι, δεν είναι πλάνη, ούτε παιχνίδια του μυαλού, ούτε αυθυποβολή στην ερωτική διάθεση. Ένιωσες. Και πολύ και βαθιά ενδεχομένως, αλλά το μονόπλευρο δεν έχει κρατήματα. Ακόμα κι αν τον άλλο τον ξέρεις σαν την παλάμη του χεριού σου, ακόμα κι αν τον συμπαθείς ακόμα και δεν του βρίσκεις τίποτα κακό ή του τα συγχωρείς όλα τα στραβά του, κάποια στιγμή κουράζεσαι να περιμένεις. Βαριέσαι τον ίδιο σου τον εαυτό και σε χαλάει που δεν προχωράς παρακάτω. Ο άνθρωπος είναι εξελισσόμενο είδος. Δεν μπορεί τη στασιμότητα. Ε, αυτό ζητάς. Την εξέλιξή σου. Να είσαι καλύτερα. Αφού δεν το βρίσκεις εκεί που θες, κάποια στιγμή προχωράς. Και τα συναισθήματα, όπως όλα τα άλλα είναι σαν το ρεύμα. Μια συνεχής ροή που διακόπτεται από ένα κλικ. Κάνε το δικό σου και προχώρα.
Despina Alice Paulson