Πόσο σωστά και πόσο ξεκάθαρα να τοποθετηθούμε γι’ αυτό το θέμα θα ‘θελα να ‘ξερα! Πόσο πιο απλά και κατανοητά να τα πούμε! Όταν ένας γονιός, θέλει να λέγεται γονιός, δεν θα πρέπει να εργαλειοποιεί το παιδί του!
Πόσο δύσκολο και πόσο δύσπεπτο θα πρέπει να ‘ναι για κάθε μια αγνή παιδική ψυχούλα, όταν βλέπει ξεκάθαρα πως χρησιμοποιείται στην μεταξύ επίθεση, διεκδίκηση ανάμεσα στους γονείς του! Πόσο άβολα θα πρέπει να ζήσει, στιγμές, ώρες και δευτερόλεπτα, αντιλαμβανόμενο πως έχει αποτελέσει μήλο της έριδας μεταξύ των ανθρώπων που ‘χει αγαπήσει απ’ την πρώτη στιγμή που άνοιξε τα ματάκια του και είδε τούτον τον μάταιο κόσμο!
Πόσο αμήχανα πρέπει να κάνουμε να νιώσει το σπλάχνο μας, μόνο και μόνο για τα δικά μας εγωιστικά κίνητρα, τα δικά μας καμώματα, ίσα ίσα να πικάρουμε και να τσατίσουμε τον άλλον άνθρωπο. Εκείνον τον άνθρωπο που κάποια στιγμή στη ζωή μας επιλέξαμε να ‘ναι το ταίρι μας, χωρίς δεύτερη κουβέντα τότε, με όρκους που πιστεύαμε θα κρατούσαν μια ζωή, χωρίς την παραμικρή φυσικά τότε ένδειξη για κάτι άλλο, που ούτε καν περνούσε απ’ το εφηβικό μας μυαλουδάκι.
Όποιος θέλει να λέγεται γονιός, δεν παίζει με την καρδιά του παιδιού του, δεν το κάνει να νιώθει άσχημα, δεν το προβληματίζει και δεν το γεμίζει εκείνες τις ρημάδες τις ενοχές, που να παλεύει ο ένας απ’ τους δυο γονιούς, να του τις καταργήσει.
Γονιός δεν λέγεσαι αν πας πάνω στην αθώα ψυχούλα να χτίσεις το δικό σου ανέπαφο κάστρο, λέγοντας πολλά και διάφορα και παραποιώντας την αλήθεια, ώστε να φανείς εσύ καλύτερος, ο ένας απ’ τον άλλον. Γονιός δεν λέγεσαι όταν δεν σε νοιάζει αν το καμάρι σου, το διαμαντάκι σου, παλεύει με τον εαυτό του κι όταν του ρίχνεις το “μπαλάκι” να πάρει τη μια απ’ τις δυο μεριές και να ταχθεί αναγκαστικά, με τον μπαμπά του ή τη μαμά του. Δεν προκαλείς τη μητέρα του ή τον πατέρα του, ώστε τα εγωιστικά σας απύθμενα συναισθήματα, να ‘χουν βρει το στόχο τους μεν, αλλά η καρδιά αυτού του παιδιού, να σφαδάζει σιωπηλά και να πενθεί συνεχώς την απόσχιση της οικογένειάς του.
Γονιός λέγεσαι όταν αγαπάς τη μητέρα των παιδιών σου ή τον πατέρα τους και λειτουργείς ανθρώπινα κι όχι αιμοδιψή και αναιπαίσχυντα. Μα θέλει το διαζύγιο να περάσεις όλα τα τμήματά του, όλες τις κλίμακές του κι ο χρόνος να ‘στε σίγουροι θα κάνει τη δουλειά του και όλα θα φαντάζουν άσκοπα και άκυρα. Αλλά όπως λένε πρέπει να περάσεις απ’ την κόλαση για να γευτείς τον μετέπειτα παράδεισό σου!
Άννα Ζανιδάκη