Αν ήσουν γλυκό, θα ήσουν… black forest! Ίσως γιατί είναι το γλυκό των «αντιθέσεων»!
Πόσο όμορφη αντίθεση το γλυκό με το ξινό, ποσό καλό ταίριασμα η κρέμα με το σιρόπι βύσσινο και πόσο απόλυτη «στέκει» η σοκολάτα! Το βύσσινο όλες οι γλυκόξινες στιγμές μας, η σοκολάτα οι απολαυστικές και η κρέμα οι απλές, αλλά όμορφες! Και γλυκά να συνοδεύουν πάντα τις στιγμές μας!
Μια τούρτα black forest αγόρασα με τον πρώτο μισθό μου! Είχα κουραστεί πολύ με εκείνη την δουλειά, αλλά συγκρατήθηκα προσφέροντας σαν αντάλλαγμα της υπομονής μια γλυκόξινη γεύση, πληθωρική όπως ταίριαζε στην καρδιά μου.
Μια τούρτα black forest διάλεξα στα πρώτα γενέθλια που γιορτάσαμε μαζί, εγώ και εσύ και κανείς άλλος τριγύρω. Ήταν το βύσσινο που σου άρεσε και ήταν η σοκολάτα που με συνόδευε παντού! Ξινό, γλυκό, γλυκό, ξινό, όχι πικρό, ούτε αλμυρό.
Και τώρα, μπροστά στην βιτρίνα της ζωής μου, γλυκά λογής, λαχταριστά και έτοιμα να μου προσφέρουν το κουτάλι τους, φλερτάρουν την όρασή μου. Μα σκέφτομαι πως αξία εν τέλει δεν έχει το γλυκό, ούτε η βιτρίνα, μα η γεύση που μοιράζεσαι και «μένει» στον ουρανίσκο και στην ανάμνηση της καρδιάς σου! Εκείνο το λίγωμα που νιώθεις, όταν γλυκά ποτίζεις την λιγούρα της ζωής και με τρόπο αφήνεις κάθε φορά, λίγο να έχεις, μην τελειώσει μονομιάς η γεύση της απόλαυσης, η γλυκιά γεύση του γλυκού δεσίματος και η αγάπη του μοιράσματος!
Ελένη Ρέγγα