Πέρασε κιόλας ενάμιση μήνας από τότε που λείπεις. Ένα ταξίδι στην άλλη άκρη του κόσμου. Τόσο καιρό χωρίς ιδιαίτερη επικοινωνία και τώρα σε περιμένω να γυρίσεις με πολύ αγωνία. Η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει, τα λεπτά περνάνε βασανιστικά αργά. Το τηλέφωνό σου νεκρό και εγώ το μόνο που θέλω είναι να περάσω αυτό το βράδυ μαζί σου…
Ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί για να χαλαρώσω από την ένταση και βάζω να παίζει απαλή μουσική. Τα δάκρυα κυλάνε από τα μάτια μου, δεν μπορώ πλέον να τα σταματήσω. Έχω ξαπλώσει στο πάτωμα και κλαίω με λυγμούς. Τραγουδάω τραγούδια και πονάω. Ήθελα να σε δω κι εσύ δεν είσαι πουθενά.
Μέσα στην παραζάλη του ποτού, ακούω τα κλειδιά στην πόρτα. Ήρθες ανάσα μου, ήρθες τελικά να με βρεις, δεν άντεξες μακριά μου! Είμαι ακόμα ξαπλωμένη στο πάτωμα και θυμωμένη. Μου ζητάς μια αγκαλιά και τότε τα ξεχνάω όλα.
Κάτι μέσα μου, μου λέει ότι αυτή είναι η τελευταία βραδιά του έρωτά μας. Μια βραδιά που δεν περίμενα να έρθει τόσο σύντομα. Εκεί στα μαλακά σεντόνια μου, κοιτώντας σε στα μάτια, κάνοντας έρωτα οι ψυχές μας, είδα για πρώτη φορά το τέλος να έρχεται. Κι εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να περάσω ακόμα μια τελευταία βραδιά μαζί σου.
Πότε τελικά δεν ξέρουμε πότε θα είναι η τελευταία βραδιά, άρα πρέπει να τα ζούμε όλα στο κόκκινο. Σαν κάθε μέρα να είναι το τέλος…
Μαζί σου πάντα ήταν σαν το τελευταίο βράδυ, πάντα την επόμενη αρχίζαμε από την αρχή, μέχρι την στιγμή που για σένα δεν ξημέρωσε αυτή η μέρα και όντως αυτή η βραδιά ήταν η τελευταία μας.
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/