“Δεν με νοιάζει πια τι κάνεις. Κι αυτό το κέρδισες με το σπαθί σου!”. Όταν φτάσουμε στο σημείο και νιώσουμε την ανάγκη να γίνουμε οπαδοί της παραπάνω φράσης, έχουμε οριστικά κλείσει ένα κεφάλαιο σε μια σχέση που από καιρό πνέει τα λοίσθια. Έχουμε καταφέρει με δυναμισμό, με πόνο, με κόπο αλλά και μόχθο, να αφήσουμε πίσω μας τα κακώς κείμενα της, μιας και οριστικά δεν έχει πλέον να μας προσφέρει κάτι, ενόσω ο σύντροφος δεν φάνηκε τελικά αντάξιος των περιστάσεων.
Όταν φτάσουμε στο σημείο πλέον να αδιαφορούμε για κάποιον, σίγουρα η προϊστορία είναι γεμάτη θλίψη, κακές αναμνήσεις και δάκρυα. Έχουμε πολλές φορές αναφέρει ότι σε μια υγιή σχέση, δίνουμε όλα όσα κρύβουμε στην ψυχή μας χωρίς απαραίτητα αντίκρισμα, αλλά όταν γινόμαστε αποδέκτες παρόμοιων με τη δική μας συμπεριφορών από τον σύντροφό μας, τροφοδοτώντας έτσι και τα δικά μας αποθέματα, συνεχίζουμε να δίνουμε άνευ όρων, γράφουμε από κοινού το βιβλίο της σχέσης μας και περνάμε όμορφα τον κοινό μας και όχι μόνο, χρόνο!
Δεν θα ήθελα κανείς να φτάνει στο σημείο όπου έχει αδειάσει, όπου δίνει και δεν λαμβάνει ή δίνει και απλά λαμβάνει αδιαφορία. Εκεί βάζουμε τελεία, τελειώνουμε όπως – όπως το κεφάλαιο και γυρίζουμε χωρίς πολύ σκέψη τη σελίδα, παίρνουμε δύναμη από την αξιοπρέπειά μας και αλλάζουμε πορεία πλεύσης ώστε να είμαστε έτοιμοι για να γράψουμε το επόμενο σενάριο της ζωής μας, με όμορφους υπότιτλους και χαρούμενη πλοκή.
Δε με νοιάζει πια τι κάνεις! Βαριά κουβέντα που δύσκολα ξεστομίζεται, μα αν έχεις ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές, σου δίνουμε ελαφρυντικά. Κάθε άνθρωπος έχει σημαντική αξία σε αυτόν τον πλανήτη, είναι μοναδικός και σεβαστός από τους υπολοίπους. Πρόσκαιρα θα αποδώσουμε τη φράση σε κάποιον, αλλά είμαι σίγουρη ότι καθαρίζοντας το μυαλό μας και καταλαγιάζοντας τις άσεμνες και αδιάφορες συμπεριφορές εκείνου που μας πλήγωσε, θα φτάσουμε στο σημείο κάποτε να συγχωρήσουμε, μιας και μέσα μας ο καιρός μπορεί να ξεθωριάσει όλα όσα μας πονάνε.
Ο σωστός σύντροφος αγκαλιάζει με στοργή, επουλώνει πληγές, αγαπάει ως την άκρη του κόσμου, φροντίζει πληγωμένες καρδιές, σκουπίζει δάκρυα, προστατεύει, είναι εκεί όταν τον χρειάζεσαι, μοιράζεται απλόχερα μαζί σου στιγμές, χαρίζει φιλιά, χάδια και χαμόγελα, κοιτά δυνατά στα μάτια, σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια και γράφει με έντονα γράμματα το κοινό βιβλίο των αναμνήσεων, δίνοντας σου χώρο να συμμετέχεις και εσύ σε όλα βάζοντας το δικό σου στίγμα στη σχέση.
Δεν με νοιάζει πια τι κάνεις, γιατί με πλήγωσες!
Δεν με νοιάζει πια τι κάνεις, γιατί με πόνεσες!
Δεν με νοιάζει πια τι κάνεις, γιατί μου φέρθηκες με τον χειρότερο τρόπο!
Δεν με νοιάζει πια τι κάνεις, γιατί δεν με σεβάστηκες!
Δεν με νοιάζει πια τι κάνεις, γιατί καταπάτησες την αξιοπρέπειά μου.
Δεν με νοιάζει πια τι κάνεις. Κι αυτό το κέρδισες με το σπαθί σου!
Κατερίνα Σιδέρη