Το τσιγάρο που κρατούσε. Η γουλιά στο ποτήρι με το ουίσκι που τον περίμενε…
Δεν έμαθε να τον αγαπάνε, μόνο να πονάει όποια γυναίκα ήταν στον δρόμο του, μέχρι που εμφανίστηκε εκείνη. Εκείνη που έμελλε να τον στοιχειώσει για πάντα.
Την ταλαιπώρησε πολύ. Σκορπούσε τον χρόνο του σε οτιδήποτε άλλο εκτός από εκείνη. Την γέμισε αμφιβολία, τύψεις, υποσχέσεις, ψέματα, την έκανε σκουπίδι γιατί έτσι είχε μάθει να φέρεται. Αυτή τον αγαπούσε πολύ και τα συγχωρούσε όλα κάθε μέρα. Κάθε μέρα έδινε τον δικό της αγώνα για λίγο από τον χρόνο του, παρακαλώντας για τα ψίχουλα που της πετούσε. Αυτό όμως άλλαξε και εκείνη προχώρησε. Τον άφησε πίσω της…
Ήθελε πολύ να είναι μαζί, αλλά δεν συνέβη ποτέ. Εκείνος το έμαθε και δεν το άντεξε. Αυτή που τόσο πλήγωσε, αυτή τον κατέστρεψε. Τον στοίχειωσε για πάντα.
Γύρισε… Γύρισε… Μα πουθενά δεν την βρήκε. Κι ας ήταν με άλλη. Εκείνη αγάπησε. Εκείνη που τόσο παθιάστηκε.
Άραγε η ιστορία τους τελείωσε; Άραγε εκείνη ήταν ευτυχισμένη; Άραγε θα μπορούσε να της προσφέρει μια ζωή δίπλα του; Κανένας από τους δύο δεν το έμαθε…
Χρυσάνθη Σ.