“Μου αρέσει να αρέσω!”. Δεν υπάρχει κανένα είδος «ψωνισμού» ή ωραιοπάθειας στην παραπάνω φράση! Είναι όμορφο ν’ αρέσεις σε κάθε ηλικία, πρωτίστως σ’ εσένα και μετά σε όλους τους υπολοίπους! Και δεν μιλώ απλά για την φυσική ομορφιά, την αντικειμενική, αποδεκτή ομορφιά. Μιλώ για εκείνη την ερωτεύσιμη γοητεία της αυτοπεποίθησης, τον αέρα που αποπνέει η προσωπικότητα και οι εμπειρίες των ανθρώπων. Την γλυκιά κατανόηση του βλέμματος και την ψύχραιμη αντιμετώπιση των όλων! Το χαμόγελο του «Υπάρχει λύση και θα την βρούμε μαζί!».
Παρατηρήστε τους ανθρώπους γύρω σας. Όλοι μοιάζουμε, αλλά είμαστε τόσο διαφορετικοί! Ο κάθε ένας από εμάς, έχει τουλάχιστον ένα δυνατό σημείο. Όχι απαραίτητα εμφανές, κάποιες φορές, αρκετές φορές ανακαλύπτουμε πτυχές και σημεία θαυμασμού όσο καλύτερα γνωρίζουμε έναν άνθρωπο. Μην σταματάτε στην εμφάνιση, μην σας αποτρέπει κάποιο περίεργο εξωτερικό χαρακτηριστικό. Αυτό είναι το πλεονέκτημα του κάθε ανθρώπου, να «πατήσει» στο μειονέκτημα, ν’ ανέβει και να λάμψει! Ν’ αρέσει στον εαυτό του! Να τον αποδεχτεί σαν φίλο και όχι σαν ανταγωνιστή!
Είναι όμορφο ν’ αρέσουμε στον εαυτό μας, να φροντίζουμε να είμαστε καλά, ψυχικά και σωματικά και να λαχταρούμε φώτιση ψυχής και γαλήνη. Όταν φροντίζουμε τον εαυτό μας, σεβόμαστε την ζωή που μας δόθηκε και αν το προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω, επιθυμούμε το ίδιο για κάθε ύπαρξη! Έχουμε όμως την διάθεση να γνωρίσουμε και να γνωριστούμε; Να διευρύνουμε τις προοπτικές μας, ν’ ανταλλάξουμε απόψεις, ν’ ακούσουμε διαφορετικές γνώμες, ν’ αφιερώσουμε χρόνο και χώρο σε άλλους; Ίσως εκεί έξω υπάρχει ένας μελλοντικός φίλος ζωής ή ένας μεγάλος έρωτας, μια σχέση ζωής ή απλά ακόμα μια εμπειρία.
Όταν δειλιάζω να γνωρίσω ανθρώπους, τους φαντάζομαι με τις πιτζάμες τους και λέω μέσα μου «Είναι απλά άνθρωποι σαν εσένα! Μην τους βλέπεις τόσο σπουδαίους! Νιώθουν, πονούν και κλαίνε σαν εσένα!». Αν αυτό το μικρό κόλπο δεν «πιάσει», τότε τους φαντάζομαι παιδιά, να έχουν κάνει μόλις σκανδαλιά! Και κάπως έτσι το μεγάλο κύρος τους χαμηλώνει και εκμηδενίζεται, γίνεται μια σταλιά και μένουν μόνο οι άνθρωποι, η ειλικρίνεια και ο γυμνός χαρακτήρας τους! Και είναι αλήθεια πως όταν οι άνθρωποι «γδυθούν» από την ματαιοδοξία, τον πλούτο και τον εγωισμό τους, γίνονται πολύ όμορφοι! Αγγίζουν το μεγαλείο της ουσίας. «Ανοίγουν» οι ψυχές και νιώθουν!
Ρομαντική με αποκαλούν! Όχι, θα απαντήσω. Ρεαλιστικά αισιόδοξη θα διορθώσω!
Ελένη Ρέγγα