Ζήλεψα την ευτυχία από όλες τις ταινίες που στην εφηβεία μου παρακολουθούσα αναγκαστικά δίπλα στους γονείς μου. Έμεινα με εκείνη την εικόνα ότι στο τέλος κερδίζει ο έρωτας και η αγάπη. Στη δική μου οθόνη, δυστυχώς το φινάλε δεν ήταν ωραίο και η πρωταγωνίστρια πέθανε πρώτη κάπου στα μισά, από την ανάγκη να μη μιλήσει για να είναι ευτυχισμένος ο ένας και μοναδικός εκλεκτός της καρδιά της.
Υπήρξε και άλλη εκδοχή, συνέχισε να ζει δυστυχισμένη μέσα στις φοβίες της να μην μείνει μόνη και δεσμεύτηκε σε μια σχέση τοξική… Η μεγαλύτερη επιτυχία όμως ήρθε σε έναν κόντρα ρόλο, που ήταν ο εαυτός της και στάθηκε δυνατή μπροστά στα “θέλω” της και κανείς δε κατάφερε να την ακυρώσει, γιατί τα μάτια της είχαν κλάψει αρκετά και τώρα πέταγαν φωτιές. Και σε αυτή την ταινία, κάποιοι δεν είδαν το φινάλε που επιθυμούσαν, γιατί εκείνη ακόμα δεν έχει διαλέξει πόση ευτυχία ακόμα ήθελε να ρουφήξει από ό,τι της χαρίστηκε απλόχερα σε αυτή τη ζωή…
Κανένας άντρας δεν είναι το happy end στη ζωή μιας γυναίκας, αλλά είναι ένας ακόμα λόγος για να ζει ακόμα πιο ευτυχισμένη, γιατί αν η δυστυχία προέρχεται από εκείνον που διάλεξες για σύντροφο, τότε αλλάζεις το σενάριο και συνεχίζεις. Η ζωή είναι η ταινία σου με άπειρους κομπάρσους και πολλούς πρωταγωνιστές. Η ουσία όμως είναι μια και μοναδική, το σενάριο είναι δικό σου…
Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤)