Ο φόβος είναι ο εχθρός της ζωής. Όχι, δεν είναι απλά μια φιλοσοφία, είναι κάτι που το έζησα προσωπικά στο πετσί μου. Είδα τον φόβο να καταστρέφει στιγμές, μα και ολάκερες ζωές.
Φόβος ψυχής, που κάνει τους ανθρώπους να μην κάνουν το βήμα μπροστά. Είναι ο φόβος που τους κάνει να γυρίζουν στο παρελθόν, πιστεύοντας ότι εκεί νιώθουν ασφάλεια. Ο φόβος πάνω απ’ όλα παγώνει το μυαλό και τις σκέψεις και μετά το κορμί.
Χωρίς τον φόβο θα είχες ανακαλύψει την ομορφιά που κρύβεται πίσω από φόβους και το άγχος. Ένας φόβος, ισούται με έναν μικρό θάνατο.
Κάποτε έβλεπα μια φίλη που άφησε τον φόβο να την καταβάλει, δεν μπορούσε να χαρεί ούτε ένα λεπτό. Ο φόβος της έκλεβε την ανάσα κάθε μέρα όλο και πιο πολύ. Την γέμισε με δάκρυα, με άγχος, με αρνητισμό. Αφέθηκε στον φόβο και δεν άκουσε την ψυχή της. Τώρα εκεί ψηλά ο φόβος ελευθερώθηκε, ο πόνος πέταξε και μόνο ευχάριστα συναισθήματα συνοδεύουν πλέον μια ψυχούλα που βασανίστηκε πολύ.
Από μικρή δεν έβαλα τον φόβο στην καρδιά μου, με ένα χαμόγελο και μια θετική σκέψη τον έδιωχνα μακριά. Ακόμα και όταν πέρασα μέσα από την κόλαση, κοίταξα κατάματα τον φόβο και αναμετρήθηκα.
Ακόμα και όταν ο άνθρωπος μου αρρώστησε και πέθαινε, ακόμα και τότε που ο φόβος ερχόταν δίπλα, εγώ τον έδιωχνα για χατίρι του, για να γεμίσω τις τελευταίες στιγμές μόνο με χαμόγελα. Για να φύγει η ψυχή του ψηλά μόνο με τις όμορφες στιγμές.
Του γέμισα την βαλίτσα με αληθινή αγάπη, με γέλια, στιγμές που έκαναν την ψυχή να νιώσει, την έκλεισα και του την έδωσα. Αμέσως μετά έκλεισε τα μάτια του ήρεμος που είχε καταφέρει όσα ονειρεύτηκε. Δεν φοβήθηκε ούτε μια στιγμή το τέλος. Γιατί ο φόβος, σου ρουφάει ακόμη πιο γρήγορα τις στιγμές…
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/