Η ζωή κυλά με τέτοιους ρυθμούς, που πολλές φορές νιώθουμε πως δεν τους προλαβαίνουμε, αφήνοντας από τα χέρια μας να γλιστρούν όνειρα, επιθυμίες και στόχοι. Κι όσο εστιάζουμε στο τι δεν έχουμε καταφέρει έως σήμερα, τόσο πιο αδρανείς γινόμαστε και πιστεύουμε πως η ελπίδα για κάτι φρέσκο στην καθημερινότητά μας, όλο και χάνεται. Με μια στάση μαλθακότητας, αποδεχόμαστε πως έτσι είναι η ζωή, αφού κάπως έτσι σκέφτονται όλοι γύρω μας.
Αυτή η στάση αρνητισμού, μπορεί να μας απομακρύνει από τον εαυτό μας, φτάνοντας στο σημείο – από φόβο κυρίως – να μην ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις αλήθειες μας, με αυτά που αγαπάμε και με αυτά που επιθυμούμε να πραγματοποιήσουμε μέχρι την τελευταία ανάσα μας. Όταν πάμε να τολμήσουμε κάτι διαφορετικό, ο κοινωνικός περίγυρος για να μας «προστατεύσει», θα μας πει εκφράσεις του τύπου «Να πατάς στα πόδια σου», «Αυτά δεν γίνονται», «Χάσιμο χρόνου, χάσιμο χρημάτων», «Ζήσε τη ζωούλα σου κι άστα αυτά», κι άλλα παρόμοια. Είναι όμως αυτά και δικές μας πεποιθήσεις ή νιώθουμε την καρδιά μας να τραγουδά για άλλα, κάθε φορά που ξαπλώνουμε τα βράδια, νιώθοντας τα όνειρα να χορεύουν μέσα μας;
Πίστεψε στον εαυτό σου, σπάσε τα δεσμά που υπάρχουν στο μυαλό σου και βγάλε τη δύναμη που θα ουρλιάξει στην ψυχή σου, πως ποτέ δεν είναι αργά για να καταφέρεις αυτά που λαχταράς.
Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα γνωστών και άγνωστων ανθρώπων που ανακάλυψαν το όνειρό τους σε μεγάλη ηλικία και το κατάφεραν, με πείσμα, τόλμη και δυσκολίες. Δεν το έβαλαν κάτω, όσες φορές κι αν έχασαν στο πεδίο μάχης. Γιατί τα όνειρα δεν λυγίζουν έτσι εύκολα. Ευτυχώς για εμάς, είναι ζωντανά μέσα μας όσο έχουμε κι εμείς την καρδιά μας ζωντανή. Οι επιθυμίες δεν έχουν ημερομηνία λήξης και κάθε στιγμή μπορεί να είναι κατάλληλη για να πραγματοποιηθούν.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δουλεύουμε, για να δημιουργούμε το γόνιμο έδαφος. Το όνειρο δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ στον καναπέ ή την ώρα που κοιμόμαστε. Ακόμη και τις στιγμές εκείνες ο νους πρέπει να δρα, για να μεταμορφώνει τον τρόπο σκέψη μας, να αντιμετωπίζει την εσωτερική πάλη μας, να εκμηδενίζει αμφιβολίες και περιορισμούς.
Ποτέ δεν είναι αργά να στρίψουμε το τιμόνι και να πάμε εκεί που η καρδιά μας ορίζει, για να λάμψει η ψυχή μας πραγματικά. Ποτέ δεν είναι αργά να ξεκινήσουμε το πιο όμορφο ταξίδι της ζωής μας.
Όμως μην παραμυθιάζεσαι πως ο δρόμος θα είναι ανθόσπαρτος. Θα τσακιστείς πολλές φορές, θα πονέσεις, θα ματώσεις, θα κλάψεις, θα απογοητευτείς. Με σταθερές ανάσες και έχοντας τα πόδια γερά σε κάθε βάδισμα μπροστά, θα γίνεις πιο δυνατός, ώριμος, ανθρώπινος κι αληθινός. Όσο τίποτα άλλο θα αξίζει, που έστω κι αργά θα έχεις βρει τον πραγματικό εαυτό σου.
Ας το πιστέψουμε όλοι πως μπορούμε. Ποτέ δεν είναι αργά!
Ελένη Ισπόγλου
https://instabio.cc/eleniispoglou