Αγαπημένες μου, όμορφες γυναίκες μου εκεί έξω… Μπορεί η μοίρα να μας δοκίμασε, να μας έκανε να λυγίσουμε, αλλά δεν σπάσαμε! Και δεν το βάλαμε κάτω! Δεν βουλιάξαμε στον καναπέ και στην κατάθλιψη. Αφήσαμε λίγο τον ταλαιπωρημένο εαυτό μας να ξεκουραστεί, ανοίξαμε την ψυχή μας και την κοιτάξαμε βαθιά, την αγκαλιάσαμε και την φροντίσαμε, την δυναμώσαμε. Ανοίξαμε το μυαλό μας μακριά από προκαταλήψεις και καταπίεση. Χωρίς να αφήσουμε κανέναν και τίποτα να μας πατρονάρει.
Είμαστε ελεύθερες στα υπέροχα λιβάδια της ζωής. Που είναι τόσο όμορφη! Με τα δύσκολα, γιατί έτσι μάθαμε και μέσα από αυτά ζούμε πια την κάθε στιγμή που μας δίνεται με αγάπη. Με έναν έρωτα που μέσα μας βαθιά θέλαμε να ξαναζήσουμε. Που είμαστε τυχερές και νιώθουμε ευγνωμοσύνη αν ήρθε. Γιατί θα έρθει, αν αυτό θέλουμε πραγματικά. Αυτός ο μικρούλης φτερωτός Θεός που μας πάει ψηλά, γιατί έχει τόση δύναμη και ομορφιά και μας ανεβάζει! Δεν έχει σημασία η ηλικία μας, οι ρυτίδες μας, το σώμα μας. Σημασία έχει η ομορφιά της ψυχής μας. Και θα αφεθούμε, θα απελευθερωθούμε, θα ζήσουμε ξανά έναν έρωτα…
Έφη Χαλκέα