Σήμερα που φώναζα να κοιμηθείς επιτέλους, λες και έχεις διακόπτη και διέταζα να κλείσει; Χθες που σε πίεζα να ετοιμαστείς γρήγορα για να προλάβουμε το σχολείο και μαλώσαμε για ένα ζευγάρι κάλτσες; Πριν δύο μέρες όταν φώναξα που κανένας δεν με βοηθούσε να μαζέψω τα εκατοντάδες μικρά χαρτάκια που σκόρπισες και τα πάτησε η μικρή και έπεσε και έκλαιγε; Πριν τρεις μέρες όταν σε παρακαλούσα να κάνεις μπάνιο και δεν ερχόσουν και από τα νεύρα μου, άρχισα να κλαίω αποκαμωμένη στο δωμάτιο χωρίς ίχνος ενέργειας;
Η χειρότερη μαμά του κόσμου… αυτό αισθάνομαι. Να προσπαθώ και να μην μπορώ. Να φτάνω πάντα σε όλα ασθμαίνοντας. Ξέρεις πόσο θέλω να σου είμαι αρκετή; Να με σκέφτεσαι και να γεμίζεις λίγο μέσα σου ανακούφιση ότι υπάρχω στη ζωή σου. Με ελλείψεις και πλεονασμούς. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να ξέρω ότι ποτέ δε θα μου απαντήσεις; Πόσο περίεργο είναι να κρατώ μέσα μου μια αγωνία, την οποία ποτέ δε θα απευθύνω ως ερώτηση σε σένα; Να κρατώ μια αγωνία, που περιμένει μια απάντηση από μένα. Μόνη, κυκλοφορεί μέσα μου και εμφανίζεται σαν κύματα άλλοτε με την ορμή τους, άλλοτε με την γαλήνη τους.
Σήμερα που σου έφτιαξα το κολατσιό σου και μου είπες πόσο σου άρεσε; Χθες που μου είπες ότι αισθάνθηκες περίεργα στο σχολείο και συζητήσαμε; Πριν δυο μέρες που κοιμηθήκαμε αγκαλιά, ενώ διαβάσαμε 7 ολόκληρα βιβλία; Πριν τρεις μέρες που μαθαίναμε την μικρή να κάνει τσουλήθρα και παίξαμε οι τρεις μας, ενώ της φώναζες γλυκά “Μπράβο μπεμπούλα μου!”. “Η καλύτερη μαμά του κόσμου…”, έτσι με αποκαλείς ορισμένες φορές. Κύμα είναι η αγωνία. Έρχεται και φεύγει! Ψάχνω ακόμα το ρυθμό του, ψάχνω ακόμα τον τρόπο να ταξιδεύω σε αυτά τα κύματα….
Της Δήμητρας Γούναρη
Parent coach / Υποστήριξη και ενδυνάμωση γονέων
