“Κλείσε κι έρχομαι!” είπες και μ’ άφησες με το στόμα ανοιχτό να μουρμουρίζω… “Μήπως ονειρεύομαι; Είναι δυνατόν; Είναι αλήθεια;”. Κι άρχισα να στρίβω ένα τσιγάρο για να νιώσω ότι δεν κοιμάμαι όρθια. Χαμογέλασα με την τύχη μου, γιατί περί αυτού πρόκειται. Πού να βρεις μες στο σωρό, ειλικρινές ενδιαφέρον τέτοιο, που ο άλλος, ο κάθε άλλος, θα τα παρατήσει όλα και θα τρέξει στην ανάγκη σου;
Άρχισα να καρδιοχτυπώ, σαν να κέρδισα το πρώτο λαχνό. Υπάρχει εξαίρεση στον κανόνα; Ας μη γυρίσει ο νους στα περασμένα μεγαλεία της διαρκούς αναμονής και το κλασσικό μοτίβο “να… τώρα μωρό μου δεν γίνεται… δεν μπορώ… την άλλη βδομάδα ίσως;” και τα συναφή… Τον βρήκες κοπελιά; Κράτα τον σφιχτά! Στην απλότητα κρύβεται η αγάπη!
Στέλλα Σωτήρκου
Advertisements