Σε είδα στον ύπνο μου εχθές βράδυ… Ήρθες και με φίλησες γλυκά και μοναδικά, όπως μόνο εσύ ξέρεις να φιλάς! Και ύστερα με σκέπασες να μην κρυώσω από την ψύχρα που συνοδεύει σχεδόν πάντα την αυγή και το χάδι σου. Και νόμιζα πως ήσουν όνειρο, αλλά όχι, όταν νιώθεις δεν μπορεί να ονειρεύεσαι…
Πόση ανάγκη για αγάπη κρύβουν τα όνειρά μου! Σε ονειρεύτηκα αλήτη να μου χαμογελάς, με το ίδιο χαμόγελο που μοιράζεις σε όλες. Με εκείνο το χαμόγελο, ξέρεις… που τα λακκάκια σχηματίζονται στα μάγουλά σου και το σημάδι κάτω από το μάτια σου, να δηλώνει σκανδαλιά μέγιστου βαθμού! Πρέπει να πόνεσες πολύ τότε, τουλάχιστον αυτό μαρτυρά το σημάδι σου!
Σε ονειρεύτηκα όμως χωρίς να πρέπει, να είσαι δικός μου και τίποτα άλλο. Φόραγα λέει το μαγιό μου και μια φούστα μακριά με όλα τα σχέδια της γης στα πόδια μου, ξυπόλητη στην άμμο, εσύ να παίζεις μουσική και εγώ μαγνητισμένη να ακολουθώ τους ήχους σου. Και η θάλασσα δίπλα μας ήρεμη όμορφη, καλοκαιρινή, να δέχεται τον ήλιο μέσα της, να σβήνει στα νερά της!
Και εσύ αλήτη, πρόστυχος, να με κοιτάς με υποσχέσεις, την ίδια ώρα που άλλες λικνίζονται μπροστά στα μάτια σου. Να απολογείσαι πως είναι η φύση της δουλειάς σου έτσι, να περιστοιχίζεσαι από γυναίκες και βλέμματα! Μήπως η φύση της δουλειάς σου είναι να είσαι μόνιμα διεκδικητής; Κυνηγός; Γκόμενος; Δεν βαρέθηκες ακόμα; Δεν χόρτασες γυναίκες, ξενύχτι και ποτό;
Σε ονειρεύτηκα όμως χωρίς να πρέπει, γνωρίζοντας τι είσαι, ποιος είσαι. Ήσουν ξεκάθαρος ομολογώ, ήμουν μετέωρη παραδέχομαι. Δεν περίμενες. Δεν ακολούθησα. Είχες τόλμη. Είχα φόβο. Ήσουν αποφασισμένος. Ήμουν διστακτική, να παλεύω με χιλιάδες αναστολές… Με κέρδισαν τα “πρέπει”, ακόμα και όταν έπαιξες την πολύ δική σου μουσική για πάρτη μου.
Σε άφησα… Ένιωσα μια αγωνία πως θα έπρεπε κάθε στιγμή να σε διεκδικώ από μια ανταγωνίστρια νεότερη, ομορφότερη, καλύτερη(;) από εμένα. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό γλυκέ μου, εγώ ήθελα λιμάνι, ενώ εσύ ήθελες να μπαρκάρεις για μέρη άλλα. Μου αναγνώρισες όμως πως δεκάρα δεν δίνω αν είσαι ψηλά και εγώ μικρή μπροστά σου. «Από εμένα θ ’ακούς μόνο αλήθειες» σου είχα πει και επί της ευκαιρίας, κάτσε να στα πω. Να σου πω, πως περνώ χωρίς εσένα…
Τι να σου πρωτοπώ κι εγώ! Υποσχέθηκα αλήθειες, ας είμαι πιστή στις υποσχέσεις μου λοιπόν! Στους όρκους και στις επιλογές μου. Σε ονειρεύτηκα όμως, χωρίς να πρέπει…
Ελένη Ρέγγα