Άκυρη η σύγκριση. Ο καθένας μας είναι μια ξεχωριστή, μοναδική προσωπικότητα. Είμαι ασύγκριτη, είσαι ασύγκριτος! Γιατί λοιπόν ξεκινάμε μαζί, χαιρόμαστε κι εσύ κρυφοκοιτάς πίσω απ’ τη πλάτη το παρελθόν; Τρέχα σ’ αυτό, μήπως και συμβεί η επανένωση. Ή μήπως καταλαβαίνεις ότι είναι ανέφικτο και ζεις τη μαγεία της εξιδανίκευσης; Κουράστηκα να το αναλύω πια. Δεν έχω χρόνο για πισωγυρίσματα και μαζοχιστικές σκέψεις.
Ακούγεται αστείο, αλλά είναι σαν να μου περνάς το μήνυμα, ότι όταν περάσω κι εγώ στο παρελθόν, μπορεί να επαναληφθεί το παιχνίδι της σύγκρισης με πρωταγωνίστρια εμένα. Δεν υπάρχει νόημα σ’ όλο αυτό. Πόσα δάκρυα και ξενύχτια αξίζει αυτή η πολυκοσμία; Στον κάθε ένα από μας αξίζει ο στοιχειώδης σεβασμός κι αυτός δεν κερδίζεται με συγκρίσεις. Άντε γειά!
Στέλλα Σωτήρκου