Αναπτήρες και τσιγάρα, δυο εχθροί που είναι και εραστές! Χαρακτήρες που ανάβουν και αυτοί που υπάκουα καίγονται, προκειμένου να δώσουν την απόλαυση και ας λιγοστεύουν σε κάθε ρουφηξιά. Ξέρεις ότι σε σιγοκαίει ο άνθρωπος που σε απολαμβάνει σαν τσιγάρο για τον εγωισμό του. «Αγαπάω!» απαντάς επίμονα σε φίλους και το πακέτο συνεχίζει να αδειάζει. Η ζωή σου γεμίζει αποτσίγαρα, η ζωή του είναι μέσα στην απόλαυση. Τα γεμάτα τασάκια κανείς δεν θέλει να τα παίρνει στα χέρια του, γιατί θέλει να αποφύγει την μπόχα που αναδύουν. Εκεί θα σου πει “τελειώσαμε”, “πνίγομαι”, “θέλω χώρο”… όλες τις δικαιολογίες που έχουν πολυφορεθεί. Δικαιολογίες, γιατί στις εξηγήσεις δειλιάζει. Ο αναπτήρας ακουμπάει το κορμί του πάνω στο επόμενο πακέτο κι εσύ άδεια, μένεις να κοιτάς. Τα αισθήματά σου, σωρός αποτσίγαρα στο τασάκι…
Πόση φωτιά μέτρησες λάθος για χαρά; Ενώ καιγόσουν, χαιρόσουν την λάμψη από το ψέμα που πίστευες για αλήθεια. Τώρα; Θυμός. Αηδία. Πόνος. Ο λαμπερός αναπτήρας δεν θα αναμετρηθεί με την οργή σου. Δεν είναι στις προτεραιότητές του τα δικά σου αισθήματα, αλλά η δική του βόλεψη. Ξεκάθαρα πάντα αυτό ήταν το ζητούμενό του. Οι ψυχές έχουν μια διαφορά από τα πακέτα, μπορούν να ξαναγεμίσουν! Όχι όλες οι ψυχές, μόνο αυτές που μπορούν να αγαπάνε καθαρά τον κόσμο γύρω τους. Αυτή η αγάπη, τους δίνει κάθε μέρα κέρδος και δεν ξεμένουν ποτέ.
Η αγάπη είναι φτιαγμένη από ατσάλι, δεν καίγεται. Οι άνθρωποι που αγαπούν, αντέχουν. Η φωτιά μπορεί να σβήσει ανά πάσα ώρα και στιγμή. Οι άνθρωποι που καίνε δεν αγαπούν, σβήνουν. Η ψυχή με την αγάπη φωτίζεται, όχι με την φωτιά. Κοίτα κατά τον ήλιο που είναι ακριβός! Υπάρχουν ακριβοί άνθρωποι, εσύ είσαι ένας από αυτούς. Οι αναπτήρες-φθηνή κατασκευή πετιούνται, γιατί και αυτοί τελειώνουν! Συνήθως όμως πάντα κάπου ξεχνιούνται, καθόλου τυχαία αφημένοι σε ένα μαγαζί που λέγεται «μοναξιά».
Υ.Γ. Η ψυχή προειδοποιεί το «κάπνισμα» βλάπτει σοβαρά την υγεία. Μην καίγεσαι για να ζεις, να λάμπεις! Εκεί κάνε την διαφορά…
Ειρήνη Μουμούρη