Ήρθες από το πουθενά, εκεί που δεν περίμενα κανέναν να φανεί. Και φάνηκες εσύ, γεμάτος φως και φωτίστηκε και το δικό μου σκοτάδι. Γιατί στο σκοτάδι ζούσα, δεν ήξερα πως η αγάπη και ο έρωτας μπορεί να κρύβουν τόση ομορφιά μέσα τους. Πως μπορεί να γεμίζουν όλο σου το “είναι”. Πως μπορείς να ζεις την μαγεία κάθε μέρα εάν το θες, εάν το επιλέξεις. Ήρθες και έκλεισες όλες τις πληγές μου. Kαι ήταν αμέτρητες. Τις φίλησες γλυκά μία μία και εκείνες άρχισαν να κλείνουν ως δια μαγείας από τα φιλιά σου. Με πήρες σφιχτά αγκαλιά στις πιο σκοτεiνες μου στιγμές και δεν δείλιασες ούτε στιγμή μπροστά στο βαρύ φορτίο που κουβαλούσα. Στάθηκες βράχος και κουβαλητής. Εσύ, ο άνθρωπος μου! Και ξεφόρτωνες λίγο λίγο από το βάρος μου, με υπομονή και επιμονή, μα πάνω από όλα με σεβασμό στο φορτίο. Με ευλάβεια και αγάπη. Πολλή αγάπη.
Ακούμπησες την καρδιά μου με τρόπο μοναδικό. Σαν να ήσουν ο πρώτος μου έρωτας. Σαν ήσουν ο παντοτινός. Οι ψυχές μας ενωθήκαν σε ένα φοβερό παιχνίδι της μοίρας, σαν αυτό που ακούς στα παραμύθια. Μόνο που αυτό που ζούμε είναι πέρα ως πέρα αληθινό. Γιατί εμείς το κάνουμε αληθινό. Μας αρέσει η ειλικρίνεια και πορευόμαστε πάντα με αυτή. Όσο και αν πονέσει η αλήθεια, θα είναι πάντα η αλήθεια και είναι τρομερό συναίσθημα αυτό, ειδικά όταν έχεις χορτάσει από το ψέμα. Και την διεκδικούμε κάθε μέρα την αλήθεια μας. Δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη. Πόσο υπέροχο είναι να είμαστε οι δημιουργοί της δικής μας ιστορίας αγάπης! Να βάζω κάθε μέρα το λιθαράκι μου στην εξέλιξή σου και εσύ να κάνεις το ίδιο για μένα. Να νιώθουμε και οι δυο ότι πετάμε όλο και πιο ψηλά, μα να μη πετάμε ποτέ δεμένοι. Γιατί τότε υπάρχει ο κίνδυνος, να τυλιχτούμε ο ένας γύρω από τον άλλο και να γκρεμοτσακιστούμε.
Είναι μεγάλη υπόθεση το “μαζί”. Είναι μεγάλη υπόθεση και η ελευθερία. Να μην σε χρειάζομαι, να μη σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Να είσαι επιλογή και όχι ανάγκη. Να είμαστε δυο ολοκληρωμένοι άνθρωποι και όχι δυο μισά. Στα μισά πάντα λείπει κάτι. Σε μας δεν λείπει τίποτα. Ξέρω ποια είμαι και τι θέλω από την ζωή μου πλέον και το ίδιο και εσύ. Οι δρόμοι μας ενώθηκαν σαν από το χέρι του Θεού, γιατί αλλιώς δεν θα βρισκόμασταν ποτέ. Οι αύρες μας τόσο δυνατές, που δεν γινόταν να μη συναντηθούνε. Και γνωριστήκαμε. Και δώσαμε ο ένας στον άλλο τον χώρο και τον χρόνο που χρειαζόμασταν για να ανοιχτούμε, να μάθουμε ο ένας τον άλλο. Και κάθε που μάθαινα ένα κομμάτι σου, σε ερωτευόμουν περισσότερο και κάθε που μάθαινες ένα κομμάτι μου, δενόσουν περισσότερο μαζί μου.
Στην αγκαλιά μου γίνεσαι μικρό παιδί, στην αγκαλιά σου γίνομαι και πάλι κοριτσάκι. Η αγκαλιά σου, το πιο ασφαλές μέρος του κόσμου. Η αγκαλιά μου, το λιμάνι σου. Και κάπως έτσι κυλάνε οι μέρες του ονείρου. Μια τραβάω εγώ μπροστά και μια εσύ. Με αγάπη και σεβασμό. Με τόλμη και θάρρος. Λίγο ο ένας και λίγο ο άλλος. Με χέρια ενωμένα σφιχτά και καρδιές παραδομένες στον έρωτα. Για όπου το ταξίδι αυτό μας πάει. Ήρθες από το πουθενά και μου έδωσες πάλι ζωή. Ήρθα από το πουθενά και άλλαξα την κοσμοθεωρία σου. Ο έρωτας είναι ένα ταξίδι και αν πάρεις το τιμόνι στα χέρια σου, θα οδηγηθείς ως τα αστέρια…
Έλενα Λουκά