Η αυλαία έπεσε. Τα φώτα έσβησαν. Οι μάσκες αποκαλύφθηκαν. Ο καθένας πήρε το δρόμο του…
Ο έρωτας! Ο έρωτας ένα καλοστημένο έργο στο θέατρο, με πρωταγωνιστές, με δάκρυα, με πάθος, με χωρισμό και αποχωρισμό.
Μια ρουτίνα δίχως κομπάρσους. Μια σκοτεινή στιγμή που οι ψυχές ερωτεύονται. Μια ολόκληρη μέρα που χάνεται στην αιωνιότητα, δίχως να αφήσει αποτυπώματα.
Σημάδια! Σημάδια που σβήνουν σαν τα ονόματα χαραγμένα στην άμμο, καθώς τα καλύπτουν τα κύματα.
Έτσι είναι ο έρωτας! Παθιασμένος. Απρόβλεπτος. Απρόσμενος. Μυστηριώδης. Σκοτεινός.
Αντέχεις; Αντέχεις να παίξεις αυτό τον ρόλο; Αντέχεις να ρίξεις την αυλαία σου όταν έρθει η ώρα;
Χρυσάνθη Σ.
Λάθος η αυλαία δεν πέφτει πάντα. Ποτέ όταν το αίσθημα είναι αληθινό και από τις δυο πλευρές. Και το λέω εκ πείρας.