Λίγα λόγια αγάπης μόνο για σένα. Γιατί από όλους, εσένα σε ξεχώρισα. Γιατί εσύ με έκανες να αφουγκραστώ ξανά τους χτύπους της καρδιάς μου. Για σένα που για άγνωστο λόγο, με άγνωστο τρόπο, γράφω για τα πιο επιβλητικά συναισθήματά μου, που δεν μπορούν να κλειστούν ούτε σε παραγράφους, ούτε σε δίστιχα και τρίστιχα. Για εσένα που ποτίζεις μέσα μου την πληρότητα της ευτυχίας μου και μου δίνεις τη δύναμη να παλεύω και να υποφέρω το τράνταγμα των πιο δυνατών συναισθημάτων, που έχει την καλοτυχία να νιώσει μία ανθρώπινη ψυχή.
Και σε ευχαριστώ – χαμογελώντας – που υπάρχεις, που έδωσες ζωή ξανά στους χτύπους της καρδιάς μου. Και κάτι ακόμη να γνωρίζεις θέλω. Με ένα σφίξιμο κι έναν κόμπο στον λαιμό – γλυκό – κάθε βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ, περιπλανιέμαι στο άπειρο, στα πέταλα του ουράνιου ονείρου, που στόλισαν οι μαγικές λέξεις σου πάνω στο απαλό μου σώμα. Εκεί, τι θαύμα! Εκεί, σε συναντώ! Και σε ερωτεύομαι πάλι και ξανά.
Αγαπημένε μου! Συγχώρεσέ με! Δεν έχω άλλο τρόπο να σου πω πόσο σε αγαπώ! Δεν έχω άλλο τρόπο να σου πω πως την καρδιά σου πια στα χέρια μου, στα όνειρά μου για μία ζωή και πάντα με σύνεση κρατώ.
Ελένη Ισπόγλου