Θέλω να με θέλεις όταν κουρασμένη θα ακουμπήσω στον ώμο σου και να μην σε πειράξει που τα μαλλιά μου θα βρέξουν την μπλούζα σου. Σε ενοχλεί το νερό στα μαλλιά μου, αλλά με ξέρεις, μ’ έμαθες πια, δεν ζω χωρίς νερό στο κρασί μου και χωρίς κρασί στην ζωή μου! Θέλω να με θέλεις στις έννοιες μου, όταν δεν έχω διάθεση να γελάσω με τα αστεία σου, αλλά τ’ ακούω και καταλαβαίνω πως με νοιάζεσαι.
Θέλω να με θέλεις όταν γίνομαι παραπονιάρα…Το κάνω και για εμάς, αλήθεια, μόνο η αδιαφορία δεν βγάζει παράπονο. Δεν σε απορρίπτω, προσπαθώ να γίνω καλύτερη! Θέλω να με θέλεις, όταν θέλω να μείνω στο κρεβάτι περισσότερο από το συνηθισμένο. Είναι κάποιες Κυριακές δύσκολες και μόνο ο ύπνος μοιάζει βάλσαμο της ψυχής. Με κάνει και ξεχνιέμαι…
Θέλω να με θέλεις όταν σου λέω να με αφήσεις λίγο μόνη, να βρω τις απαντήσεις μου, ν ’ακούσω την μουσική μου, να ταξιδέψω με ένα βιβλίο. Η μικρή δόση απομόνωσης είναι βασικό στοιχείο της φύσης μου.
Θέλω να με θέλεις και να με συγχωρείς ακόμα και όταν γίνομαι άδικη μαζί σου. Προσπαθώ, δεν δικαιολογούμαι, ζυμώνομαι, τσαντίζομαι, θυμώνω, αλλά νομίζω έτσι είναι να ζεις με κάποιον. Αν δεν σε δει στην ασχήμια σου, πώς θα χαρεί στην ομορφιά σου; Θέλω να με θες όταν είμαι άρρωστη. Να με φροντίζεις, να με σκεπάζεις, να με κακομαθαίνεις και εγώ να το παίζω ανήμπορη, εξαντλημένη, γιατί μου αρέσει πολύ το χάδι και η φροντίδα σου.
Να με θέλεις άβαφτη, με την χιλιοφορεμένη μπλούζα σου, ξυπόλητη να σε κοιτώ με απορία που με δέχεσαι, και να χαμογελώ που είσαι και εσύ το “θέλω μου”, που θέλεις και εσύ να σε θέλω!
Ελένη Ρέγγα