Αυτό το βλέμμα σου! Σταμάτα! Με κοιτάς και χαμογελάς και… λιώνω! Ξέρω τι θες… και εγώ πολύ! Πριν όμως θέλω να σου πω… θέλω να σου πω τι λάτρεψα σ’ εσένα. Άκου λοιπόν, περίμενε, μην βιάζεσαι! Θα στα πω όλα!
Λάτρεψα τα μεγάλα χέρια σου! Αυτά που όταν κλείνουν το δικό μου μέσα τους, δεν φοβάμαι τίποτα. Και τα χείλη σου! Τα σαρκώδη χείλη σου, που ήθελα από την πρώτη στιγμή να φιλήσω. Και όταν τα φίλησα, ρούφηξα το κορμί σου μονομιάς. Το φιλί σου με ταξίδεψε στον κόσμο των αισθήσεων, σαν να ήταν η πρώτη φορά που φιλούσα στην ζωή μου.
“Τι άλλο;” με ρωτάς ανυπόμονα και εξακολουθείς να με κοιτάς με το λάγνο βλέμμα σου. Πλησιάζω, αλλά δεν σε αφήνω να με αγγίξεις. Παίζω μαζί σου και σ ’αρέσει, χαμογελάω, κάνω πως δεν θυμάμαι, πως σκέφτομαι, να σε πειράξω, να ενοχληθείς όμορφα. Μα ξέρω, κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που σε είδα. Μου έβγαλες μια γλυκιά οικειότητα και ένα σκίρτημα στην καρδιά που δεν περιγράφεται με λέξεις!
Ένιωσα πως ένιωσες αυτό που ένιωσα, πως νιώθεις… τι μπλέξιμο! Και ήταν μόλις η αρχή! Μετά ήταν και αυτά τα μάτια σου! Πρόστυχα όμορφα, ανυπόμονα γλυκά! Όταν μιλήσαμε, ήσουν σοβαρός και αδιάφορος, τα μάτια σου όμως σε πρόδωσαν, αλίμονο γλυκέ μου! Τα σχιστά μάτια σου μεγάλωσαν, μου έριχνες ματιές σε είδα, μην το αρνηθείς. «Σταμάτα να με κοιτάς διάολε!» είπα από μέσα μου, όταν κατάλαβα την ματιά σου πάνω μου. «Όχι! κοίτα με! Μου αρέσει! Μου αρέσεις!» ξαναείπα στον εαυτό μου και σου χαμογέλασα.
Ο σνομπ μου, το μικρό ψώνιο μου, έτσι σε έλεγα, θυμάσαι; Εσύ, ο κούκλος, κοίταξες εμένα. Ακόμα δεν το πιστεύω! «Τι σου άρεσε σ ’εμένα;» σε ρωτάω. Σκας στα γέλια. «Δεν μπορώ να σου πω!» μου απαντάς, «αλλά μπορώ να σου δείξω!» συμπληρώνεις και με τραβάς πάνω σου. Αυτό το λατρεμένο βλέμμα… Μπλέξαμε ματιές, σώματα, αισθήματα, μυαλό και καρδιά. Πόσο όμορφο μπλέξιμο και αυτό!
Ελένη Ρέγγα