Φυσικά και γνωρίζω τι συμβαίνει όλον αυτόν τον καιρό πίσω από την πλάτη μου. Βέβαια δεν θα έλεγα ότι κρύβεσαι κιόλας, απλώς θεωρείς πως δεν έχω πάρει χαμπάρι ακόμη. Έχεις την εντύπωση πως η άνεση που μου μοστράρεις, θα καταφέρει να μου θολώσει τα νερά. Κάνεις λάθος. Εγώ η ίδια ήμουν η πρώτη που ήξερε τι θα συμβεί, πριν καν προλάβεις να το σκεφτείς εσύ…
Πες το γυναικείο ένστικτο, πες το τύχη, πες ότι δεν πιστεύω πως ο “ενδιαφερόμενος” το μαθαίνει πάντα τελευταίος. Πες το όπως θες, πάντως το μέσα μου για άλλη μια φορά βγήκε σωστό και βρίσκομαι τώρα στην καθόλου ευχάριστη θέση να περιμένω εσένα να μου εξιστορήσεις τα γεγονότα. Να ακούσω από το στόμα σου όσα ήδη βλέπω να συμβαίνουν, παράλληλα με την ζωή μου. Να δω αν μπορείς να τα ξεστομίσεις ή έχεις βολευτεί με την στάση μου και θα βρεις άλλα να πεις. Περιμένω ανυπόμονα να δω με τι λέξεις θα στολίσεις αυτή την ιστορία που τόσο με πονάει. Δικαιολογίες, ψέματα, αλήθειες, αιτιολογήσεις; Έχω αγωνία να δω αν τώρα το χιούμορ σου -που τόσο λατρεύω- χωράει στην κουβέντα μας.
Προφανώς και ξέρω την αλήθεια. Ήταν πάντα φίλη μου, δεν θα μου κρυβόταν τώρα. Ούτως ή άλλως πάντα αυτήν αποζητώ, παρά ένα καλοφτιαγμένο ψέμα κι ας ξέρω πως πονάει πολλές φορές. Όμως δεν θα αρκεστώ σε όσα ξέρω και σε όσα κατάλαβα. Εγώ θέλω κουβέντες με μπέσα. Κι ελπίζω να μην είσαι από αυτούς που όταν έβρεχε κότσια, κρατούσαν ομπρέλα! Θάρρος και θράσος θέλει. Πάρτα παρέα σου και έλα να τα πούμε. Ή μάλλον να τα πεις, γιατί εγώ στέρεψα από λέξεις. Μια καρδιά σε χίλια κομμάτια μου έμεινε, αλλά μην νοιάζεσαι, συνήθισα τα παζλ και θα την ενώσω ξανά. Είμαι όλη αυτιά και αναμένω την στιγμή που θα ακούσω την φωνή σου.
Αντωνέλικα Ρέβελου