Δεν έχουν όλοι την τύχη να έχουν επιλογές στην ζωή τους. Όταν η ζωή σου βαδίζει σε σκοτεινά μονοπάτια, όταν ο δρόμος που πρέπει να πάρεις είναι μιας κατεύθυνσης, όταν πρέπει να πατήσεις πάνω σε αγκάθια, δεν μπορείς να σκεφτείς την παραίτηση. Ίσως δεν έχεις το δικαίωμα να ξεστομίσεις την λέξη παραίτηση. Αν τολμήσεις να φέρεις αυτή την λέξη μπροστά στα χείλη σου, τότε όλοι θα σε πουν αδύναμη.
Η παραίτηση δεν υπήρξε πότε μέσα μου. Η δύναμη και η αισιοδοξία που είχα πάντα μέσα στην βαλίτσα της ψυχής μου, έκαναν την παραίτηση να μοιάζει κάτι το άγνωστο. Πώς μπορείς να επιλέγεις την παραίτηση, όταν θέλεις να ζήσεις, όταν θέλεις να γνωρίσεις την ευτυχία, όταν θέλεις να αγγίξεις και να αγκαλιάσεις όλα σου τα όνειρα; Ακόμα και στα τελευταία λεπτά, πριν τα μάτια κλείσουν για πάντα, ακόμα και τότε η λέξη παραίτηση δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο το αφήνομαι και ταξιδεύω.
Η ελπίδα που έχει ο καθένας μας μέσα του, διώχνει αυτό το συναίσθημα και η παραίτηση γίνεται δύναμη. Εκεί που νιώθεις ότι όλα έχουν τελειώσει, έρχεται η ελπίδα και σου δείχνει τον μοναδικό δρόμο, αυτόν της θέλησης και της μάχης.
Δεν έχω χρόνο για παραίτηση, σε μια στιγμή που η ζωή αν και μέσα σε γκρίζα τοπία, έχει και λίγο από φως, αυτό το αληθινό φως που δεν θέλεις να το χάσεις. Αυτό το φως που κάποιοι δεν είναι ικανοί να δουν, γιατί θεωρούν ότι τα πάντα είναι δεδομένα. Χρόνια τώρα οι περισσότεροι έχουν παραιτηθεί από τα όνειρά τους, από τις ζωές τους και ζουν σε ένα καλοφτιαγμένο ψέμα που οι ίδιοι έχουν πλάσει στο μυαλό τους. Για μένα δυστυχώς η παραίτηση δεν είναι επιλογή…
Της Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/