Τα χτυπήματα πολλά και μάλιστα κάτω από τη μέση. Τα απανωτά διπλά κροσέ ήταν που με έριξαν κάτω. Οι κανόνες παραβιάστηκαν πολλές φορές, μόνο που στις σχέσεις δεν υπάρχει διαιτητής για να σφυρίξει το τέλος του αγώνα. Και ήμουν εγώ η ηττημένη, ενός αγώνα άνισου.
Ήταν όλα αυτά που με έκαναν να μην θέλω να ξαναπαίξω, να μην θέλω να ξαναβγώ στο ρινγκ του έρωτα. Ήταν όλες αυτές οι πληγές που δεν με άφησαν να ξεχάσω. Αυτός ο φόβος για τις ύπουλες τρικλοποδιές και τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, που δεν μ’ άφηναν να ζήσω τον έρωτα.
Οι άντρες που με σημάδεψαν χωρίς καμιά προειδοποίηση, μ’ έκαναν διστακτική, μ’ έκαναν να χάσω την εμπιστοσύνη μου. Όλα έμοιαζαν ύποπτα, κάθε τους λέξη, κάθε τους κίνηση. Ήθελα να ζήσω ολοκληρωτικά τον έρωτα, μα δεν μπορούσα. Ερχόταν το παρελθόν σαν αμείλικτος εκτελεστής να μου αφαιρέσει κάθε ελπίδα έρωτα.
Κι τώρα έρχεσαι εσύ και μου ζητάς να καταπολεμήσω όλους τους φόβους μου, να ξαναμπώ στο παιχνίδι, μου ζητάς να ξαναερωτευτώ… Μα πώς μπορώ; Κι αν ακόμα λαχταράει το κορμί μου για ένα σου χάδι κι αν ακόμα διψούν τα χείλη μου για ένα σου φιλί, πώς θα αντέξει η καρδιά μου άλλο χτύπημα;
Το ξέρω πως είναι άδικο να σε συγκρίνω. Το ξέρω πως είναι άδικο να προδιαγράφω το μέλλον μας, είναι όμως αυτή η πουτάνα η απιστία που ξέρεις… δεν με αφήνει. Θέλω να σε ερωτευτώ, μα δεν μ’ αφήνουν οι πρώην μου!
Της Σοφίας Β.