Μελαχρινός, μελαμψός, με τσακίρικο μάτι, άσπρο δέρμα και μια αγνή παιδική ψυχή που τον έκανε περιζήτητο και ακαταμάχητο στο γυναικείο πληθυσμό του νησιού. Η ντροπαλότητα και τα λακκάκια γύρω από τα χείλη όταν χαμογελούσε, μαζί με την άγνοια της εσωτερικής και εξωτερικής του ομορφιάς, άφηνε το στίγμα του από όπου και αν περνούσε, σαν τη μυρωδιά από εκείνο το θεσπέσιο άρωμα που δεν μπορείς να ξεχάσεις όταν το πρωτομυρίσεις.
Η κοινωνία μικρή και οι ηθικοί περιορισμοί τεράστιοι. Παραδόσεις, ήθη, έθιμα… Χωράφια, γη, γάμος, οικογένεια, παιδιά και βιοπάλη. Οι προσδοκίες των άλλων τον εγκλώβιζαν, τον καταπίεζαν, ήθελε να ξεφύγει, να πετάξει, είχε έναν άλλο κόσμο ονειρευτεί. Ήθελε να φύγει από το νησί, να απελευθερωθεί, αλλά η αγάπη για τη μάνα του που τον μεγάλωσε με τόσο κόπο και στερήσεις μετά τον ξαφνικό χαμό του πατέρα του, τον φρέναρε, αναγκάζοντάς τον να βρει άλλες λύσεις. Έτσι και έγινε. Μετέφερε την δικαιοδοσία της περιουσίας του στον αδερφό του να τη διαχειρίζεται και πήγε στα ξενοδοχεία να δουλέψει που έσφυζαν από ζωή τους καλοκαιρινούς μήνες.
Μπήκε στην κουζίνα και γρήγορα ανακάλυψε το ταλέντο του στη ζαχαροπλαστική, σχετίζοντας με περίτεχνο τρόπο τα υλικά, τα αρώματα και τα χρώματα, δημιουργώντας θεσπέσιες γεύσεις και εικόνες στον πολύχρωμο καμβά των επιδορπίων. Η συναναστροφή με τον χώρο των γλυκών, ήταν ο μοναχικός του δρόμος, η ελπίδα του και τα όνειρά του, ενώ με τον μικρόκοσμο του ξενοδοχείου, ο κοινωνικός του περίγυρος, όλες εκείνες οι ευκαιρίες για να γνωρίσει νέες κουλτούρες, νέες ιδέες και εμπειρίες που τόσο λαχταρούσε.
Όντας ομορφάντρας με τόσες τουρίστριες στα πόδια του, δεν άργησε να ενδώσει σε κάποια που τον διεκδικούσε αλύπητα. Πώς να αντισταθεί και αυτός στο δίμετρο πόδι, στο λευκό αλαβάστρινο δέρμα, με τις τέλειες αναλογίες και τα πράσινα μάτια; Οι δύο εβδομάδες της παραμονής της στο νησί πέρασαν θεϊκά, ένιωσε για τα καλά την ελληνική φιλοξενία. Αποχαιρετιστήκανε, αγκαλιαστήκανε, ένα ευχάριστο διάλειμμα της καθημερινότητάς τους έλαβε τέλος.
Όλα κυλούσαν ήρεμα και χαλαρά σαν την καλοκαιρινή αύρα το σούρουπο, η σεζόν κατέφθανε σιγά σιγά στο τέλος της, όταν άξαφνα δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη reception ότι κάποιος τον ζητούσε επίμονα. Ανησύχησε μήπως έπαθε τίποτα η μάνα του ή ο αδερφός του. Κατέφθασε αλαφιασμένος. Σίγουρα δεν περίμενε το… ρωσικό στράτευμα που τον περίμενε με ανοιχτές αγκάλες.
Οι λέξεις στα αυτιά του προσπερνούσαν κάθε λογική και ήχο, προσπαθούσε να καταλάβει τι πάσχιζε να του πει η καλοκαιρινή ξανθιά περιπέτειά του, μαζί με τον μαντράχαλο που στεκόταν δίπλα της και μαζί με εκείνη τη στρίντζο που φάνταζε στα μάτια του σαν πράκτορας της γκεστάπο. Δεν έπεσε και πολύ έξω, η κυρία με την άκαμπτη μορφή και το στυγερό βλέμμα δεν ήταν άλλη από τη μάνα της, βασίλισσα της ρώσικης μαφίας, που ανέλαβε την αυτοκρατορία του άντρα της μετά τον θάνατό του σε μια απρόσμενη ενέδρα. Ο κυριούλης με τις τεράστιες πλάτες και τις ουλές στο πρόσωπο δίπλα στο μάτι, ήταν ο πρώην μπράβος και νυν σύζυγος της. Με “δημοκρατικές” διαδικασίες βεβαίως βεβαίως επέβαλαν τον λόγο της επίσκεψης τους, που δεν ήταν άλλος από την αποκατάσταση της μονάκριβης κόρης. Κυοφορούσε τον καρπό της παρορμητικής τους τρέλας, μετά από το ξέφρενο εκείνο πάρτι του δεκαπενταύγουστου χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις.
Μοναχικός καβαλάρης στην τρέλα του παραλόγου. Απρόσμενο μέλλον, τραγελαφικό παρόν. Πόσες χιλιάδες σκέψεις χάθηκαν στιγμιαία στο λαβύρινθο του μυαλού, πόσες σκηνές ελληνικής τραγωδίας διαδραματίστηκαν και πόσα σενάρια επιστημονικής φαντασίας άξαφνα δημιουργήθηκαν. Αλυσοδεμένος με τα δεσμά των συνεπειών, είχε μείνει στήλη άλατος να τους κοιτά.
Οι επιλογές μηδαμινές, η πορεία μονόδρομος, μιας και είχαν δηλώσει με στόμφο ότι αν τολμούσε να ξεφύγει και να μην αναλάβει τις ευθύνες του, θα την πλήρωνε η οικογένειά του. Είχαν έρθει διαβασμένοι. Με το αγκιστρωμένο χαμόγελο στα χείλη, επιβεβαίωσε τον αβέβαιο δρόμο αυτής της απρόσμενης σύζευξης. Σκοτωμένα όνειρα αγκαλιά με την χαμένη ελευθερία, στο βωμό ενός μοιραίου λάθους!
Ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να γκρεμιστεί ότι είχες φανταστεί..
Ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να δεχτείς τις συνέπειες των πράξεων και των επιλογών σου…
Ένα δευτερόλεπτο αρκεί για να ξεκινήσει καινούργια ρότα η ζωή…
Ποιος ξέρει τι μπορεί να φέρει!
Stella