Ασφυξία! Με πνίγει η ελευθερία έτσι που μου την προσφέρεις!

Αν ήξερες την δύναμη που χρειάζεται για να διαχειριστώ την ελευθερία που μου δίνεις, πιθανόν να μη μου την έδινες αν λίγο νοιαζόσουν. Λίγο! Υπάρχουν άνθρωποι που την ελευθερία την αντιλαμβάνονται λίγο διαφορετικά και τη σέβονται με το παραπάνω, σεβόμενοι πρώτα τον ίδιο τους τον εαυτό. Μου λες να πετάξω μακριά, μακριά σου και να γνωρίσω κι άλλο τον κόσμο. Να δω κι άλλους ανθρώπους, να απλωθώ, να έχω εμπειρίες. Κάθε φορά που το λες και για κάποιον τρίτο είναι τόσο μα τόσο γενναιόδωρο να το ακούει, για τα δικά μου αυτιά είναι ένας εκκωφαντικός βόμβος. Για το στομάχι μου είναι η απόλυτη συστροφή.

Δεν ζήτησα ποτέ αυτή την ελευθερία. Η ιδέα με πνίγει. Κόβεται η ανάσα μου στην σκέψη αυτής της ελευθερίας. Στην ιδέα ότι δεν σε πονάει που θα απλώσω τα χέρια μου πάνω σε άλλα σώματα, που τα μάτια μου θα αναζητήσουν άλλα βλέμματα. Με στραγγαλίζεις με την τόση ελευθερία που μου δίνεις. Με στραγγαλίζεις με την ανοχή που δείχνεις στη σπατάλη μου. Με παροτρύνεις να ζήσω και τραβάς το σκοινί λίγο ακόμα. Ο κόμπος της ελευθερίας, μου σφίγγει τον λαιμό. Με στραγγαλίζεις. Με στέλνεις σε δρόμους που δεν ξέρω πώς να περπατήσω. Με στέλνεις να συναντήσω τα θεριά που στοίχειωσαν την ύπαρξή μου και να κάνω σε σένα αυτό που έκαναν σε μένα οι άλλοι. Και δεν σε νοιάζει.

Με πνίγει η ελευθερία μου έτσι που μου την προσφέρεις. Έχει τη δυσωδία των λερωμένων σεντονιών, τον σκοτεινών ανήλιαγων δωματίων. Ασφυκτιώ στην ιδέα ότι θα διαπεράσει τα ρουθούνια μου η μυρωδιά ενός ξένου κορμιού. Οι φλέβες μου εκρήγνυνται στο άγγιγμα ξένων χεριών πάνω στα μέλη μου. Ασφυξία η τόση ελευθερία. Ασφυξία και να ακούω τα χείλη σου να το εκστομίζουν.

Στραγγαλισμός το άγγιγμά σου όταν με κρατάς, ενώ με ελευθερώνεις. Η μέγγενη σφίγγει το κρανίο μου και το μυαλό μου σχεδόν πολτοποιείται για να αντέξω να φεύγω κάθε φορά που δοκιμάζω να μπω στο δρόμο που μου δείχνεις. Αυτή είναι λοιπόν η ελευθερία; Η σπατάλη της ψυχής και του κορμιού σε τζόγο με κέρδη εφήμερα; Αρπάζω το σκοινί και πάω να το κόψω. Να σταματήσει να με πνίγει η ελευθερία. Να ανασάνω μέσα στη δική μου ακεραιότητα. Κι εσύ εκεί. Ζήσε να λες. Φύγε. Και ξανά με πνίγεις.