Βαφτίσαμε την αδιακρισία, ειλικρινές ενδιαφέρον και η στοιχειώδης ευγένεια χάθηκε απ’ τη ζωή μας.
Κάποτε σ’ απαντούσα καλέ μου φίλε, τώρα ξέρω ότι το μόνο που θες είναι να τραφείς με κουτσομπολιό. Όλοι το κάνουμε, το δέχομαι, αλλά μην εστιάζεις μόνο εκεί! Αν πραγματικά ενδιαφέρεσαι για μένα, ρώτα “πώς την παλεύεις ρε συ;”.
Κουράστηκε η ψυχή μου απ’ τη γενική ανοησία! “Πού θα πας Σαββατοκύριακο; Πού θα πας διακοπές;”. “Πουθενά!’”. Γιατί στη βλακεία μόνο μια απάντηση της πρέπει, μονολεκτική και delete.
Συγχώρα με που δεν μπαίνω στη φαύλη σφαίρα της νοημοσύνης σου. Της εποχής μας της πρέπει η σιωπή κι η κατανόηση.
Κι αν κάπου με δεις να χάνομαι στα αρώματα και τις μυστικές φωνές της φύσης, μην ταράξεις την ησυχία μου, ψάξε να βρεις τους όμοιούς σου. Προτιμώ ν’ ασχολούμαι με τους δικούς μου αγώνες, που ο καθείς ξέρει πόσο δύσκολοι είναι…
Στέλλα Σωτήρκου