Σταμάτα λίγο να βαριανασαίνεις, μόνο για λίγο, σε παρακαλώ! Σταμάτα λίγο και πάρε μια ανάσα, που αντί να σε χορτάσουνε με χίλια “σ’ αγαπώ”, σε χόρτασαν με χίλια “θα”. Κοίταξε γύρω σου και πάρε μια ανάσα, μια βαθιά ανάσα από τα ψεύτικα φιλιά, ανάσα από τις άδειες αγκαλιές, από τα κροκοδείλια δάκρυα που σε έπεισαν ότι όντως υπάρχει αλήθεια μέσα σε αυτά.
Σταμάτα λίγο, μην τρέχεις και πάρε μία ανάσα, μια μεγάλη ανάσα από τις τέλεια καμουφλαρισμένες πραγματικότητες που σου πούλησαν με περιτύλιγμα έρωτα. Από τα βαρύγδουπα λόγια, που στόχευαν στο κέντρο της καρδούλας σου και την διέλυσαν.
Σταμάτα λίγο και πέταξε την τοξικότητα, που σου σέρβιραν απλόχερα και κοίτα γύρω σου, να δεις την λάμψη σου. Ναι! Είναι ακόμα εκεί! Είναι ακόμα εκεί γιατί έχεις τόση πολλή, που ούτε όλα αυτά τα σκουπίδια που σου έβαλαν στο στόμα και εσύ τότε τα νόμιζες για στολίδια, δεν ήταν ικανά να σου την πάρουν.
Είσαι ακόμα εδώ, πάρε μια ανάσα και ανέπνευσε την μυρωδιά της γαλήνης που τόσο σου μοιάζει. Που τόσο σου ταιριάζει. Που τόσο σου πάει. Δεν υπάρχουν άλλα λόγια να σου πουν, βάλτα για πλύσιμο. Βάλτα για πλύσιμο, να έρθει η κάθαρση να σε λυτρώσει.
Καληνύχτα, να σ’ αγαπάς, ανέπνεε…
Μαρία Τσιντίδου