Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, η ομορφότερη γιορτή της γης ολάκερης. Έκανα πολλά όμορφα σχέδια για εμάς, όπως κάθε Χριστούγεννα άλλωστε, χρόνια τώρα.
Θυμάμαι σε περίμενα ώρες που στο μυαλό μου φάνταζαν ατελείωτες. Διάλεγα πάντα τα πιο όμορφα ρούχα για να στολίσω το σώμα μου. Επέλεγα πάντα τα πιο μυρωδικά έλαια για το δέρμα μου, ώστε το άγγιγμά σου να έβρισκε μια απαλή επιδερμίδα να ξαποστάσει.
Έβγαινα από τα μαγαζιά πλημμυρισμένη από ευτυχία με την ελπίδα ότι θα σε δω.
………………………………………………………………………………………………………………….
Ούτε εκείνα τα Χριστούγεννα ήρθες. Δεν ήρθες σε κανένα ρεβεγιόν κι ας τα είχα ετοιμάσει όλα. Δεν χορέψαμε ποτέ μαζί το βαλς των Χριστουγέννων.
Πολλά χρόνια με πότισες πίκρα, όμως τα Χριστούγεννα μου κόστιζε περισσότερο. Πάντα η δουλειά. Κι εγώ; Δεν υπήρχα πουθενά εγώ;
Δεν υπήρχε χρόνος ούτε για ένα βλέμμα;
Πόση οργή μαζεύτηκε απ΄ όλα τα Χριστούγεννα που μου στέρησες… Μου στέρησες όλα εκείνα που στην άλλη προσέφερες απλόχερα.
Αν είχα την δυνατότητα να γυρίσω τον χρόνο πίσω, θα τον σταματούσα στην χρονιά πριν σε γνωρίσω και θα τον πάγωνα. Θα σε πάγωνα όπως με πάγωσες εσύ και με άδειασες όλα τα Χριστούγεννα που δεν εμφανίστηκες ποτέ.
Να ΄ξερες μόνο πόσο σε μίσησα τα τελευταία μας Χριστούγεννα! Σε μίσησα… όσο σε αγάπησα…
Χρυσάνθη Σ.
Advertisements