Με ρώτησες “τον αγαπάς ακόμα;”. Δεν απάντησα, κατέβασα το βλέμμα και έφυγα με βήχα ταχύ. “Πώς είναι δυνατόν να με ρωτάς κάτι τέτοιο; Δεν φαίνεται;” σκέφτηκα… Θυμός και στεναχώρια. Πώς γίνεται να σβηστεί κάτι τόσο δυνατό; Πώς να ξεχάσω; Δεν θέλω να ξεχάσω! Ήταν η πιο όμορφη εμπειρία της ζωής μου! Και αν έφυγε, δεν θύμωσα όσο και να έκλαψα. Αυτό που τον έκανε ξεχωριστό, σημαντικό στη ζωή μου, ήταν ότι μπόρεσα να δω πλευρές του εαυτού μου που δεν ήξερα ότι υπάρχουν. Γεννήθηκα ξανά μαζί του, δοκίμασα τα όριά μου, η υπομονή μου έγινε προτέρημα και τα σκοτάδια μου πήραν φως από την αγάπη. Επιλογή μου η στάση που κρατάω. Ναι, θέλω να τον αγαπάω και ας έχει άλλη ζωή. Τι είναι η αγάπη για να φύγει από μέσα σου; Έκτρωση ψυχής, λέγεται η μάχη να σκοτώσεις την αγάπη. Όποιος ξέρει να αγαπά, δεν κοιτάει τον εγωισμό του. Πικρές αλήθειες με μια στάλα πόνο ακόμα να σου δίνει την ελπίδα ότι ίσως δεν εθελοτυφλείς!
Μην κοιτάς που λέμε όλοι “σ’ αγαπώ” στο πρώτο συναίσθημα. Η αγάπη θέλει χρόνο, θέλει υπομονή, ριζώνει απ’ τη κορυφή μέχρι τα νύχια. Λογικά μια φορά αγαπάμε, όταν αγαπάμε χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς δόλο, έτσι “σκέτα” και ναι, πόσα γράφονται για την αγάπη! Αυτός που αγαπά, ξέρει να αγαπά και μετά τον χωρισμό. Ίσως και πιο ισχυρά. Δεν πονάει η αγάπη, σε κάνει καλύτερο! Μην με ρωτήσεις λοιπόν αν τον αγαπώ ακόμα. Το σώμα μου θα γίνει χώμα, η ψυχή μου όμως όσο θα ζει, θα αγαπάει…
Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.🖤)